دوبراینر، یوهان (۱۷۸۰ـ ۱۸۴۹)
| یوهان دوبراینر Johann Dobereiner | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۸۰م |
| درگذشت | ۱۸۴۹م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | شیمی دان |
| آثار | رسالات در شیمی بادی(۱۸۲۱ـ ۱۸۲۵) و شیمی تخمیر (۱۸۲۲) |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | اختراع چراغ دوبراینر |
دوبِرایْنِر، یوهان (۱۷۸۰ـ ۱۸۴۹)(Dobereiner, Johann)
شیمی‌دان آلمانی. تحقیقات مهمی در زمینۀ کاتالیزگر[۱]ها و اوزان اتمی[۲] عناصر صورت داد. خودآموخته بود و تا آن‌جا پیش رفت که از ۱۸۱۰ تا ۱۸۴۹، استاد شیمی، داروسازی، و فناوری دانشگاه ینا[۳] شد. اختراع مهمش چراغ دوبراینر[۴] بود و در آن نشان داد که قطعه‌ای پلاتین اسفنجی در حضور اکسیژن، سبب آتش‌گرفتن هیدروژن می‌شود. در بسیاری از مشعل‌های احتراق خود‌به‌خود[۵]ی، که با گاز زغال‌سنگ کار می‌کنند، از این فرآیند استفاده می‌کنند. در ۱۸۲۹، ضمن بررسی واکنش‌های شیمیایی عناصر کلسیم، استرونسیم، و باریوم با کلر، برم، و ید، قانون سه‌تایی[۶]ها را تدوین کرد که از اولین کوشش‌ها برای گروه‌بندی عناصر برحسب اوزان اتمی محسوب می‌شود و پیش‌درآمدی بر جدول تناوبی[۷] دیمیتری مندلیف[۸] بود. دوبراینر در بوگ[۹]، واقع در ایالت باواریا زاده شد. تحقیقاتش در زمینۀ کاتالیزگرها به کشف ترکیب بلورین الکل با آمونیاک، و نیز اثر کاتالیزگری دی‌اکسید منگنز در تجزیۀ گرمایی[۱۰] کلرات پتاسیم انجامید. آثارش عبارت‌اند از رسالات در شیمی بادی[۱۱] (۱۸۲۱ـ ۱۸۲۵) و شیمی تخمیر[۱۲] (۱۸۲۲). زمانی که در ینا بود، با شاعر و نویسنده معروف آلمان، یوهان ولفگانگ فون گوته[۱۳]، آشنا شد. گوته از سر تفنن به فعالیت علمی نیز می‌پرداخت.