دومینیون ها
دومینیون‌ها (Dominions)
واژه‌ای قدیمی برای توصیف کشورهای عضو امپراتوری بریتانیا[۱] و کشورهای مشترک‌المنافع[۲] با خودمختاری کامل داخلی و خارجی. در این زمینه، این واژه برای اولین‌بار دربارۀ کانادا به‌کار رفت، عنوان رسمی این کشور دومینیون کانادا[۳] است. در مراحل بعدی، این واژه به‌گونه‌ای عمومی برای توصیف استرالیا، افریقای جنوبی، و در ۱۹۲۲ برای توصیف حکومت آزاد ایرلند به‌کار گرفته شد. نیوزیلند موردی استثنایی بود که از به‌کاربردن این عنوان اجتناب کرد. حضور نمایندگان دومینیون‌ها در کابینۀ جنگی سلطنتی درخلال جنگ جهانی اول، مشارکت جداگانه آن‌ها در کنفرانس صلح ورسای[۴]، و پذیرفته‌شدن رسمی این کشورها در جامعۀ ملل تأکیدی بر خودمختاری دومینیون‌ها بود. خودمختاری دومینیون‌ها رسماً در اعلامیۀ بالفور[۵] در کنفرانس امپراتوری[۶] ۱۹۲۶ شناسایی شد. به‌موجب این اعلامیه دومینیون‌ها در درون امپراتوری انگلستان جوامعی خودمختارند. این کشورها موقعیتی یکسان دارند و هیچ‌یک در امور داخلی و خارجی تابع کشور دیگری نیست، اما در وفاداری به پادشاهی انگلستان اشتراک نظر دارند و داوطلبانه عضویت در جامعۀ کشورهای مشترک‌المنافع انگلستان را پذیرفته‌اند. اعلامیۀ بالفور در ۱۹۳۱ با تصویب پارلمان انگلستان شکل قانونی پیدا کرد.