دوبو، رنه ژول (۱۹۰۱ـ۱۹۸۲)

دوبو، رُنِه ژول (۱۹۰۱ـ۱۹۸۲)(Dubos, Rene Jules)

رنه ژول دوبو Rene Jules Dubos
زادروز	۱۹۰۱م
درگذشت	۱۹۸۲م
ملیت	امریکایی
تحصیلات و محل تحصیل	دکتری دانشگاه راتگرز
شغل و تخصص اصلی	میکروب شناس
آثار	عفونتهای باکتریایی و قارچی در انسان (۱۹۴۸)؛ پاستور و پزشکی جدید (۱۹۶۰) و انسان، پزشکی و محیط (۱۹۶۸)
گروه مقاله	پزشکی

میکروب‌شناس امریکایی، زادۀ فرانسه. مطالعاتش دربارۀ بیماری‌های باکتریایی و ترکیبات ضدباکتری موجود در برخی ریزسازوارههای خاک اهمیت فراوان دارند. پژوهش‌هایی هم در زمینۀ پادزیها، سل، ایمنی اکتسابی، و باکتری‌های موجود در لولۀ گوارش صورت داد. در سن‌بریس فرانسه زاده شد. در ۱۹۲۱، از انستیتوی ملی علوم کشاورزی پاریس فارغ‌التحصیل شد و در ۱۹۲۴، به امریکا مهاجرت کرد. در دانشگاه راتگرز ادامه تحصیل داد و در ۱۹۲۷ دانشنامۀ دکتری گرفت، سپس، به مؤسسۀ پژوهش‌های پزشکی راکفلر پیوست و بخش عمدۀ فعالیت‌هایش را در این مرکز صورت داد. در ۱۹۳۰، با همکاری اُسوالد تئودور ایوری، از یک باکتری موجود در خاک آنزیمی به‌دست آورد که کپسول پلی‌ساکارید پنوموکوک (باکتری مولد ذات‌الریه) را تخریب می‌کرد. آن‌ها این آنزیم را جدا کردند و دریافتند که این ترکیب برای درمان عفونت‌های پنوموکوکی حیوانات مفید است. دوبو مهم‌ترین تحقیق خود را در ۱۹۳۹ صورت داد و توانست ماده‌ای بلوری، با نام تیروتریسین، استخراج کند. این ترکیب می‌توانست برخی باکتری‌های گرم مثبت را از بین ببرد و در درمان برخی عفونت‌های انسان و حیوانات مفید بود، ولی به‌علت سمی‌بودن شدید استفادۀ چندانی از آن به‌عمل نیامد. کشف دوبو از این نظر اهمیت دارد که به تولید تجاری نخستین پادزی منجر شد. سِلمان واکسمن براساس پژوهش‌های دوبو موفق به استخراج استرپتومایسین شد. پس از جنگ جهانی دوم، نظر دوبو به تأثیرات محیط بر انسان جلب شد. پژوهش‌های او در زمینۀ میکروب‌های موجود در لولۀ گوارش انسان، ارتباط بین میکروب، فرد میزبان، و محیط را نشان داد. پس از ۱۹۶۰، مقالات و کتاب‌هایی دربارۀ اثر انسان بر محیط اطراف خود نوشت. برخی از آثار او عبارت‌اند از عفونت‌های باکتریایی و قارچی در انسان (۱۹۴۸)، پاستور و پزشکی جدید (۱۹۶۰) و انسان، پزشکی، و محیط (۱۹۶۸).