ایگلتون، تری (۱۹۴۳)
ایگِلْتون، تِری (۱۹۴۳)(Eagleton, Terry)
منتقد ادبی و فیلسوف انگلیسی. شاگرد ریموند ویلیامز[۱]، منتقد ادبی مارکسیست، بود. کار خود را با مطالعۀ ادبیات قرون ۱۹ و ۲۰ آغاز کرد و سپس پیرو نظریۀ ادبی مارکسیستی ویلیامز شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به گروه کاتولیک چپگرای اسلَنت[۲] پیوست. از روانکاوی نیز تأثیر پذیرفت و مبلّغ کار اسلاووی ژیژک[۳] در بریتانیا شد. پرآوازهترین کتاب ایگلتون، درآمدی بر نظریۀ ادبی[۴] (۱۹۸۳) است که تاریخ مطالعه دربارۀ متن را از رمانتیکهای قرن ۱۹ تا پستمدرنیستهای چند دهۀ اخیر دربر میگیرد. او در اثری به نام بعد از نظریه[۵] (۲۰۰۳) نظریۀ فرهنگی و ادبی معاصر را که معتقد است از مسیر اصلی خود منحرف شده، به محاکمه کشیده است. او انکار قطعیت را برنمیتابد و بهوجود آن اعتقاد دارد. هر کس در بدنی میزید که نه میتواند مالکش شود، چون برای داشتنش کاری نکرده است، و نه میتواند نابودش کند، مگر با خودکشی؛ پس بدن ما و مرگ آن قطعیتی است که انسان میتواند اعمال خود را حول آن متمرکز کند. از دیگر آثار اوست: به سوی خداشناسی چپ نو[۶]؛ زبان بدن[۷] (۱۹۷۰)؛ مارکسیسم و نقد ادبی[۸] (۱۹۷۶)؛ کارکرد نقد[۹] (۱۹۸۴)؛اوهام پستمدرنیسم[۱۰] (۱۹۹۶)؛ مفهوم فرهنگ[۱۱] (۲۰۰۰).