سگوین، ادویار (۱۸۱۲ـ۱۸۸۰)

ادوئار سگوئن

سِگوئَن، ادوئار (۱۸۱۲ـ۱۸۸۰)(Seguin, Edouard)

روان‌شناس و پزشک امریکایی فرانسوی‌تبار. روش‌های تدریس جدیدی برای کودکانی که معلولیت‌های شدید ذهنی داشتند ابداع کرد. در کلامسی ِفرانسه متولد شد و در کولژ دوسر و دبیرستان سن‌ ـ ‌لوئی در پاریس درس خواند. در ۱۸۳۷، زیرنظر ژان مارک ایتار، پزشک فرانسوی، که کارهایی‌ در زمینۀ اشخاص کرولال انجام داده بود، در رشتۀ پزشکی و جراحی به تحصیل پرداخت. سرانجام با آزمایش‌های متعددی که با راهنمایی ایتار انجام داد موفق به طرح برنامۀ آموزشی سازمان‌یافته‌ای برای کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی شد. این برنامه تلفیقی بود از تحریک حسی و کارهای فکری و جسمی تا کودک به استقلال و شایستگی بیشتری دست‌یابد. موفقیت و پیروزی کار سگوئن سبب شد تا مدارس زیادی، براساس اصولی مشابه کار او، در ایالات متحده و اروپا تأسیس شوند. به اعتقاد سگوئن مغزِ مبتلایان به عقب‌ماندگی ذهنی، بیمار یا غیرطبیعی نیست، بلکه رشد آن قبل از تولد، در حین تولد، یا پس از تولد دستخوش توقف شده است. او از شیوه‌ای محبت‌آمیز و درمانی خاص در مورد چنین اشخاصی جانبداری می‌کرد. سگوئن در ۱۸۴۸، به ایالات متحده مهاجرت کرد. نخست در اوهایو و سپس در ایالات نیویورک به‌سر برد و مؤسسه‌های آموزشی متعددی برای کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی بنیاد نهاد، و سپس مطبی در ماونت ورنون، در ایالت نیویورک، دایر کرد. در تأسیس انجمن مقام‌های پزشکی نهادهای امریکایی نقش داشت و نخستین رئیس آن شد؛ این انجمن پیش‌گام انجمن امریکایی نارسایی‌های ذهنی بود. سرانجام به نیویورک نقل مکان کرد و از دانشگاه نیویورک دکترای پزشکی گرفت. در ۱۸۶۳، در تیمارستانی در رَندلز آیلند، واقع در منهتن، به‌کار پرداخت. نه‌تنها روش‌های آموزشیِ مربوط به اشخاص عقب‌ماندۀ ذهنی را از بن دگرگون کرد، بلکه با تأکید بر تنظیم برنامه‌های منسجم و مشارکت شاگردان، به‌طورکلی در آموزش و پرورش تأثیری ماندگار برجای گذاشت. از آثارش: درمان روانی، بهداشت، و آموزش و پرورش کاناها (۱۸۴۶)؛ کانایی: درمان‌ آن با روش فیزیولوژیک (۱۸۶۶).

 

---