ایستویک، ادوارد بکهاوس (۱۸۱۴ـ۱۸۸۳)

ایستْویک، اِدوارد بکهاوس (۱۸۱۴ـ۱۸۸۳)(Eastwick, Edward Backhouse)

سیاستمدار، خاورشناس و مترجم انگلیسی. در آکسفورد درس خواند. در ۱۸۳۶ به هند رفت و در دستگاه اداری و نظامی انگلستان در آن‌جا به‌کار پرداخت و به فراگیری و پژوهش زبان و ادبیات شرقی، به‌ویژه زبان فارسی، روی آورد. پس از بازگشت از هند (۱۹۴۲)، استاد زبان هندوستانی در کالج هیلی‌بری (۱۸۴۵)، عضو انجمن شاهی انگلستان (۱۸۵۱) و دستیار سیاسی دبیر دیوان هند (۱۸۵۹) شد. مدتی نیز دبیری سفارت انگلستان در تهران را برعهده داشت (۱۸۶۰ـ۱۸۶۳). وی همچنین نمایندۀ مجلس عوام (۱۸۶۴ـ۱۸۷۴)، عضو انجمن عتیقه‌شناسی انگلستان، و از مؤلّفان دایرةالمعارف بریتانیکا بود. از آثارش: دستور زبان تطبیقی سانسکریت، زند، یونانی، لاتینی، لیتوانیایی، گوتیک، آلمانی و زبان‌های اسلاوی (لندن، ۱۸۴۵ـ۱۸۵۰)؛ ترجمۀ گلستان سعدی به نثر و نظم انگلیسی (هارتفورد، ۱۸۵۲)؛ ترجمۀ انوار سهیلی (هارتفورد، ۱۸۵۴)؛ روزنامۀ خاطرات اقامت سه‌سالۀ یک دیپلمات در ایران (لندن، ۱۸۶۴) که یادداشت‌های ایستویک در زمان اقامتش در ایران است؛ ترجمۀ قصّۀ سنجان و زردشت‌نامه؛ قیصرنامۀ هند در تاریخ شاهزادگان هند.