بارنارد، ادوارد (۱۸۵۷ـ۱۹۲۳)
بارنارد، اِدوارد (۱۸۵۷ـ۱۹۲۳)(Barnard, Edward)
اخترشناس رصدگر امریکایی. در ۱۸۹۲ پنجمین قمر مشتری[۱]، و در ۱۹۱۶ ستارۀ تیزرو قدر نهم بارنارد[۲] را کشف کرد. نخستین کسی بود که دریافت تهیجاهای راه شیری[۳] در واقع سحابیهای تیرهای شامل غبار و گازند. در ۱۸۸۱، اولین دنبالهدار[۴] خود را کشف کرد و تا ۱۸۹۲ موفق به کشف شانزده دنبالهدار شد. ویژگیهای سطحی مشتری را نیز بررسی کرد. در نشویلِ[۵]، ایالت تنسی[۶]، زاده شد و از ۹سالگی شاگرد کارگاه عکاسی بود. در کودکی اجسام آسمانی را با تلسکوپ اسباببازی رصد میکرد. این شیفتگی به اخترشناسی او را در ۱۸۸۳ به کار در رصدخانۀ واندربیلت[۷] واداشت. در آنجا بیشتر وقت خود را صرف کار با تلسکوپها کرد. برای کارکردن در رصدخانۀ لیک[۸]، که در ۱۸۸۸ افتتاح شده بود، به کالیفرنیا[۹] رفت. در ۱۸۹۵، استاد اخترشناسی عملی[۱۰] در دانشگاه شیکاگو، و اخترشناس رصدخانۀ یرکیز[۱۱] در ویسکانسین[۱۲] شد. در آنجا بسیاری از رصدهای مهم، ازجمله رصد سحابی[۱۳]های تیره را به انجام رساند و فهرست ۱۸۲ سحابی را تنظیم کرد. در ۱۹۰۱، با هیئتی برای رصد خورشیدگرفت به سوماترا[۱۴]ی اندونزی رفت.