بولارد، ادوارد (۱۹۰۷ـ۱۹۸۰)
بولارْد، ادوارد (۱۹۰۷ـ۱۹۸۰)(Bullard, Edward)
ژئوفیزیکدانِِ[۱] انگلیسی. با موریس ایوینگ[۲]، زمینشناس امریکایی، شاخۀ علمی ژئوفیزیک دریایی[۳] را بنیاد نهاد. پیشگام استفاده از روشهای لرزهای[۴] برای مطالعۀ بستر دریا بود و پیش از آنکه نظریۀ رانش قارهای[۵] قبول عام پیدا کند، در مورد آن مطالعه میکرد. در ۱۹۵۳، لقب شوالیه[۶] گرفت. در نورویچ[۷] زاده شد و در کیمبریج درس خواند. طی جنگ جهانی دوم، به تحقیقاتِ نظامی پرداخت و سالها بعد از جنگ نیز از مشاوران وزارت دفاع انگلستان بود. برخی دیگر از مشاغل او عبارت بودند از استاد ژئوفیزیک دانشگاه تورنتو[۸]ی کانادا (۱۹۴۸ـ۱۹۵۰)، سرپرست آزمایشگاه فیزیک طبیعی در تدینگتون[۹] میدلسکس[۱۰] (۱۹۵۰ـ۱۹۵۷)، و مسئول ژئودزیدانان و ژئوفیزیکدانان کیمبریج (۱۹۵۷ـ۱۹۷۴). از ۱۹۶۳، استاد دانشگاه کالیفرنیا و مشاور دولتی امریکا در زمینۀ دفع تفالههای اتمی بود. اولین کار او ابداع تکنیک اندازهگیری تغییرات گرانشی جزیی در درۀ کافتیِ شرق افریقا[۱۱]، براساس زمانبندی نوسانات یک آونگ نامتغیّر، بود. سپس، دربارۀ میزان برونریزش مواد مذاب داخل زمین بر روی سطح خشکی تحقیقاتی کرد و بعدها نیز دستگاهی برای اندازهگیری جریان حرارت در بستر دریای ژرف[۱۲] ابداع کرد. در زمان تدریس در دانشگاه تورنتو، نظریهاش در زمینۀ ژئومغناطیس[۱۳] (دینامو[۱۴]) را بسط داد و نشان داد میدان مغناطیسی زمین ناشی از حرکت همرُفتی مواد مذاب درون هستۀ آن است.