لسکو، الی (۱۸۸۳ـ۱۹۷۴)

لِسکو، اِلی (۱۸۸۳ـ۱۹۷۴)(Lescot, Elie)

دولتمرد اهل هائیتی و دیکتاتور آن کشور (۱۹۴۱ـ۱۹۴۶). در ۱۹۴۱، که جانشین استنیو ونسان شد، به‌سرعت دیکتاتوری فاسد خود را برقرار کرد. روابط نزدیکش با امریکا او را بر مسند قدرت نگه داشت و از آن کشور کمک نظامی و اقتصادی دریافت کرد و در جنگ جهانی دوم پشتیبان متفقین بود. لسکو با اعلان جنگ به قدرت‌های محور (۱۹۴۱) قانون اساسی را به حال تعلیق درآورد و «اختیارات اضطراری» گرفت. در ۱۹۴۴، دورۀ ریاست‌ جمهوری‌اش را از پنج به هفت سال افزایش داد، اما تلاش‌های او پس از پایان جنگ برای سانسور مطبوعات مخالف، تظاهرات مردمی به رهبری دانشجویان را در پی داشت. کودتای نظامی ۱۹۴۶، به رهبری سرگرد پل اوژن مالوار، به فرار لسکو به امریکا منجر شد، اما سال‌ها بعد به هائیتی بازگشت. به قولی، رافائل تروخیلیو مولینا، دیکتاتور جمهوری دومینیکن و متحد لسکو، پول لازم را برای رشوه‌‌دادن به اعضای مجمع هائیتی پرداخت کرد تا انتخاب او در ۱۹۴۱ تضمین شود. در دوران زمامداری لسکو، مخالفان سیاسی خودسرانه دستگیر می‌شدند و دارایی‌های بیگانگان به نفع خانوادۀ او مصادره می‌شد. از نخبگان دورگۀ اجتماعی و سیاسی برخاست. پس از تحصیل در کانادا و اخذ دانشنامۀ دکتری، در ابتدا به‌کار آزاد پرداخت و سپس دیپلمات و وزیر شد.

 

---