اندرز، جان فرانکلین (۱۸۹۷ـ۱۹۸۵)
اِندِرز، جان فرانکلین (۱۸۹۷ـ۱۹۸۵)
| جان فرانکلین اندرز John Franklin Enders | |
|---|---|
| زادروز |
وست هارتفورد، کنتیکت ۱۸۹۷م |
| درگذشت | ۱۹۸۵م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده پزشکی هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | ویروس شناس |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۵) |
(Enders, John Franklin)
ویروس‌شناس امریکایی. به‌سبب کشت ویروس فلج اطفال[۱] در آزمایشگاه، با تامس ولر[۲] و فردریک رابینز[۳] به جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۴۵ دست یافت. این امر اساس ساخت واکسن‌های مؤثر علیه فلج اطفال[۴] و سرخک[۵] قرار گرفت. اندرز در وست هارتفورد[۶]، واقع در کنتیکت[۷]، زاده شد. در جنگ جهانی اول، تحصیل را رها کرد و مربی پرواز شد. سپس، به‌کار پرداخت، ولی پس از مدتی برای تحصیل در رشتۀ زبان انگلیسی به هاروارد رفت. بعدها تغییر رشته داد و به تحصیل پزشکی پرداخت. اندرز در دانشکدۀ پزشکی هاروارد ماند و در ۱۹۶۲، استاد شد. ویروس‌ها را نمی‌توان مانند باکتری‌ها در محیط حاوی موادّ مغذّی تکثیر کرد، لذا روشی برای کشت آن‌ها در رویان جوجه[۸] ابداع شده بود. اندرز و همکارانش در ۱۹۴۸ ویروس اوریون[۹] را در محیط کِشتی از رویان همگن‌شدۀ[۱۰] مرغ و خون، به همراه پنی‌سیلین برای مهار رشد باکتری‌ها، تهیه کردند. قبلاً کشت ویروس فلج اطفال فقط در بافت عصبی نخستی‌ها[۱۱] امکان‌پذیر بود. اندرز با روش ابداعی خود این ویروس را روی خرده‌های بافتی حاصل از رویان‌های مرده‌به‌دنیاآمدۀ انسان، و بعداً روی بافت‌های دیگر کشت داد. کاربرد عمومی این روش باعث ساده‌ترشدن جداسازی و شناسایی ویروس‌ها شد.