انلیل
(تغییرمسیر از Enlil)
اِنْلیل (Enlil)
(یا: اِلّیل[۱]) در اساطیر بابلی و سومری، رئیس محکمۀ آسمانی و خدای طوفان و هوا و بعدها خشکی. در نتیجۀ آمیزش آن[۲]، خدای آسمان، و کی[۳]، الهۀ زمین، به‌وجود آمد و به اتفاق دو خدای دیگر، آنو[۴] و ائا[۵]، قدیمی‌ترین و مقتدرترین مثلث خدایان را تشکیل داد. بزرگ‌ترین سلاحش سیل بود. بر طبق نوشتۀ یک ستون سنگی در اور[۶]، انهدام شهر بر اثر طوفان کار او بود. پرستشگاه اصلی انلیل در نیپور[۷] (نیفر[۸] یا نوفار[۹] فعلی) بود که تا ظهور مسیحیت پابرجا بود. در دورۀ متأخّر نجوم بابلی، راه انلیل[۱۰] را همان صورت فلکی «دب اکبر[۱۱]» می‌دانستند.