اسپرانتو
اِسْپِرانْتو (Esperanto)
(یا: زبان بین‌المللی) زبانی ساختگی براساس ریشۀ برخی واژه‌های مشترک در زبان‌های عمدۀ اروپایی، با قواعد ساده‌شدۀ دستوری. این زبان را چشم‌پزشک لهستانی لودویگ زامنهوف[۱] (با نام مستعار اسپرانتو، به‌معنی «امیدوار») به‌منظور تسهیل ارتباط کلامی بین همۀ مردم جهان ابداع کرد. نام این زبان از مبتکر آن گرفته شده است. زامنهوف (۱۸۵۹ـ۱۹۱۷) کتاب خود را در ۱۸۸۷ منتشر کرد. تلفظ اسپرانتو آوایی و الفبای آن لاتین با افزودن ۶ حرف است.
واژگان این زبان از ریشه‌های لاتین، رومیایی و آلمانی گرفته شده و با افزودن وند و ترکیب کلمات، مفاهیم و لغات جدید ساخته می‌شود. با افزودن o به اسم می‌توان مصدر، با a صفت، با e قید و با i فعل ساخت. دستور آن بسیار ساده و آموختنش فوق‌العاده آسان است. از اوایل قرن ۲۰ بسیاری از مردم جهان به آموختن اسپرانتو علاقه‌مند شدند؛ امّا هرگز امید مبتکر آن برای جهانی‌شدن این زبان تحقق نیافت.
- ↑ Ludwik Zamenhof