رازیانه
رازیانه (fennel)
در عربی شَمْر، گیاهی علفی، معطر، به ارتفاع یک تا دو متر و دارای برگ‌هایی با پهنک منقسم به قطعات نازک و نخی‌شکل است. پراکندگی آن در وسعت‌های پهناوری از اروپا مخصوصاً منطقه مدیترانه تا آسیا و ایران نفوذ یافته است. ظاهر کلی آن شبیه شوید است. قسمت مورد استفادۀ آن، ریشه، برگ و میوه آن است ولی معمولاً کلیۀ قسمت‌های گیاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. دیوسقوریدس، حکیم یونانی قرن اول میلادی، برای رازیانه، اثر زیادکننده ترشحات شیر، مقوی معده، قاعده‌آور و مُدر قائل بوده و به‌علاوه شیره گیاه را برای چشم مفید می‌دانسته است. پلینی دانشمند رومی قرن اول میلادی در آثارش، افسانۀ قدیم مربوط به این‌که مارها در زمان پوست‌اندازی، چشمان خود را با مالیدن به رازیانه قوی می‌نمایند، مفصلاً شرح داده است. جالینوس، ابن سینا و رازی در مورد آن خواصی را ذکر کرده‌اند. امروزه خواص دارویی رازیانه در زمینۀ رفع ناراحتی‌های میگرن، برونشیت مزمن، سرفه و آسم، به‌عنوان مدر، ضد نفخ شکم، زیادکننده شیر، اشتهاآور شناخته و ثابت شده است. این گیاه در بسیاری از نقاط ایران می‌روید.