فردیناند اول (۱۴۲۳ـ۱۴۹۴م)
فردیناند اول (۱۴۲۳ـ۱۴۹۴م)(Ferdinand I)
پادشاه ناپل (۱۴۵۸ـ۱۴۹۴). فرزند نامشروع آلفونسوی پنجم، پادشاه آراگون، بود. آلفونسوی پنجم پس از بهسلطنترسیدن در ناپل (۱۴۴۲م)، فردیناند را فرزند مشروع و ولیعهد خود معرفی کرد. فردیناند در ۱۴۵۸م جانشین پدر شد و اندکی بعد بارونها علیه او شوریدند و از رنه[۱]، زمامدار آنژو[۲] و مدعی سلطنت ناپل، حمایت کردند. فردیناند شورش بارونها را در ۱۴۶۴م سرکوب کرد، لیکن قلمرو وی از سوی عثمانیها[۳] و برخی از دولت ـ شهرهای ایتالیا و نیز بارونهای ناپل، تهدید میشد. در ۱۴۸۰م ترکهای عثمانی بندر اوترانتو[۴] در جنوب ایتالیا را اشغال کردند. فردیناند با دریافت کمک مالی از فلورانس[۵]، ترکها را از جنوب ایتالیا عقب راند (۱۴۸۱م). پاپ اینوکنتیوس هشتم[۶] که علیه فردیناند اعلان جنگ داده بود، در ۱۴۸۶م با وی پیمان صلح امضا کرد. فردیناند با محاکمه، اعدام، و توقیف اموال بارونها به شورش آنان نیز پایان داد.