فووریه، ژان باپتیست (۱۸۴۲ـ۱۹۲۶)
فووْریه، ژان باپتیست (۱۸۴۲ـ۱۹۲۶)(Feuvrier, Jean Baptiste)
| ژان باپتیست فووْریه Jean Baptiste Feuvrier | |
|---|---|
| زادروز |
1842م |
| درگذشت | 1926م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکدۀ نظامی طب در استراسبورگ |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| آثار | سه سال در دربار ایران (پاریس، 1900) |
| گروه مقاله | پزشکی |
پزشک فرانسوی. در دانشکدۀ نظامی طب در استراسبورگ درس خواند (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵). از اکتبر ۱۸۶۶ با درجۀ سرگردی به خدمت ارتش فرانسه درآمد و در بیمارستان‌های نظامی کار کرد و مدتی را در الجزایر (۱۸۶۶ـ۱۸۶۹)، کولمار (۱۸۶۹) و تونس (۱۸۸۰ـ۱۸۸۱) گذراند و در بسیاری از نبردهای فرانسه و پروس (۱۸۷۰ـ۱۸۷۱) شرکت داشت. دو دوره نیز برای انجام مأموریت‌های پزشکی و سیاسی به مونته نگرو اعزام شد (۱۸۷۳ـ۱۸۸۰، ۱۸۸۶ـ۱۸۸۸) و در آن‌جا پزشک شخصی نیکلا، امیر مونته نگرو، بود. در سفر سوم ناصرالدین‌شاه قاجار به اروپا (۱۸۸۹/۱۳۰۶ـ۱۳۰۷ق)، وزارت خارجۀ فرانسه فووریه را در سمت جانشین تولوزان، پزشک فرانسوی دربار قاجار، برگزید و فووریه، پس از معرفی‌اش به شاه (اوت ۱۸۸۹)، همراه او رهسپار ایران شد. پس از رسیدن به تهران (۲۰ اکتبر ۱۸۸۹/۲۴ صفر ۱۳۰۷ق)، سه سال در دربار ایران به کار پزشکی مشغول بود. پس از بازگشت به فرانسه (۱۸۹۲) مدتی را در ارتش خدمت کرد، تا این‌که به‌سبب بیماری از کار کناره گرفت (۱۸۹۳) و سرانجام بازنشسته شد (۱۸۹۵). فووریه خاطرات خود از دورۀ اقامتش در ایران را در کتاب سه سال در دربار ایران نوشت (پاریس، ۱۹۰۰) که گزارش عینی ارزشمندی از وجوه گوناگون حکومت ایران در اواخر دورۀ ناصرالدین‌شاه است. او زبان‌های صربی، ایتالیایی، روسی، انگلیسی و آلمانی را به‌خوبی می‌دانست و با زبان فارسی نیز تا اندازه‌ای آشنا بود. از دیگر آثارش: دستور زبان صربو ـ کرواتی (پاریس، ۱۸۷۷)؛ هشت ماه کارزار در تونس... گزارش پزشکی ـ جراحی (پاریس، ۱۹۱۲).