کنستانتیوس اول، فلاویوس (۲۵۰ـ۳۰۶م)
(تغییرمسیر از Flavius Constantius I)
کُنْستانْتیوس اول، فلاویوس (۲۵۰ـ۳۰۶م)(Constantius I, Flavius)
پدر کنستانتین کبیر[۱]، امپراتور روم از ۳۰۵م. والدینش ایلیریایی[۲] بودند و امپراتور ماکسیمیانوس[۳] در ۲۹۳م او را به فرزندی پذیرفت و حکمرانی ایالت‌های بریتانیا، گُل[۴] و اسپانیا را به او واگذار کرد. پس از کناره‌گیری امپراتوران دیوکلتیانوس[۵] و ماکسیمیانوس در ۳۰۵م، اوگوستوس خوانده شد ولی سال بعد در لشکرکشی برضد پیکت‌ها[۶] و اِسکاتلندی‌ها در بریتانیا، در ناحیه اِبوراکوم[۷] (یورک[۸]) درگذشت. کُنستانتیوس در ۲۹۸م بر آلِمانی[۹] غلبه و مرز راین را مستحکم کرد. کوشید از درد و رنج مسیحیان در جریان اذیت و آزار آنان در ۳۰۳م بکاهد.