فاستر، مایکل (۱۸۳۶ـ۱۹۰۷)

فاسْتِر، مایْکِل (۱۸۳۶ـ۱۹۰۷)(Foster, Michael)

فاسْتِر، مايْکِل

فیزیولوژیست انگلیسی و مؤسس دانشکدۀ فیزیولوژی دانشگاه کیمبریج. مجموعه‌ای از کتاب‌های فیزیولوژی را چاپ کرد (اولین جلد در ۱۸۷۶) که در آن‌ها، فرضیه‌هایی را دربارۀ نحوۀ انتقال تکانه‌های عصبی و انقباض ماهیچه‌ایِ متعاقب آن عرضه کرده بود. او عقیده داشت که فرآیند‌های الکتریکی و شیمیایی ممکن است در انتقال تکانه‌ها دخالت داشته باشند. فاستر علاقۀ خاصی به چگونگی تنظیم ضربان قلب داشت. آلبرشت فون هالر معتقد بود که عضلۀ قلب به‌صورت ذاتی دارای قدرت فعالیت منظم و خودکار است. (نظریۀ ماهیچه‌زاد). فاستر مشاهده کرد که قلب قورباغه مدتی پس از خارج‌شدن از بدن به ضربان خود ادامه می‌دهد و بر همین اساس، فرضیه‌اش را طرح کرد. فاستر جریانی ثابت به نوک قلب قورباغه‌ای که عصب آن قطع شده بود وصل کرد و با ایجاد فعالیتی منظم این فرضیه را اثبات کرد. فاستر در هانتینگدون انگلستان زاده شد. در رشتۀ زبان و ادبیات یونان باستان و روم در یونیورسیتی کالج لندن درس خواند، اما علاقۀ وافری به پزشکی داشت و تصمیم گرفت در این رشته تحصیل کند. او درجۀ دکترای پزشکی خود را در ۱۸۵۹ دریافت کرد. فاستر در ۱۸۶۰ مدتی در مقام جراح کشتی به‌کار پرداخت و مدت کوتاهی نیز در مقام پزشک عمومی کار می‌کرد. سپس به‌دانشگاه برگشت و به تدریس فیزیولوژی در گروه فیزیولوژی یونیورسیتی کالج لندن پرداخت. سپس، گروه فیزیولوژی دانشگاه کیمبریج را تأسیس کرد. از ۱۸۸۳ تا ۱۹۰۳، فاستر اولین استاد فیزیولوژی آن‌جا بود.

 

---