فرودینگ، گوستاو (۱۸۶۰ـ۱۹۱۱)

فِرودینْگ، گوستاو (۱۸۶۰ـ۱۹۱۱)(Froding, Gustaf)

فِرودينْگ، گوستاو

شاعر غنایی‌سرا سوئدی. در ادبیات رمانتیک و در سیاست تندرو بود، و به جریان مخالف ناتورالیسم پیوست، و با درآمیختن زبان گفتاری و شکل موسیقایی افق‌های تازه‌ای پیش‌ روی شعر سوئدی گشود. در شعرهایش بیشتر به مضامینی چون مالیخولیا و ناامیدی می‌پردازد که بازتاب آشفتگی‌های ذهنی پیشین اوست. برخی آثار او عبارت‌اند از گیتار و کُنسرتینا (۱۸۹۱)، شعرهای نو (۱۸۹۴) و پشنگه‌ها و لته‌ها (۱۸۹۶). در کارلستاد واقع در وَرملاند زاده شد، و در دانشگاه اوپسالا تحصیل کرد. ابتدا روزنامه‌نگار بود ولی براثر مشکلاتی کارش را رها کرد. شعر او به‌‌شدت فردی و آمیزه‌ای است از افکار مالیخولیایی، طنزی ریشخندآمیز و تصویرهای افسون‌کننده از وَرملاند، سرزمین مادری‌اش. او از بزرگ‌ترین شاعران غنایی سوئد به‌‌شمار می‌آید، و بر نویسندگان پس از خود بسیار تأثیر گذاشته است. همچنین تحقیقاتی دربارۀ رابرت برنز نوشت و برخی از شعرهای او را ترجمه کرد.

 

---