فروم، اریک (۱۹۰۰ـ۱۹۸۰)
فِروم، اِریک (۱۹۰۰ـ۱۹۸۰)(Fromm, Erich)
| اِریک فِروم Erich Fromm | |
|---|---|
| زادروز |
فرانکفورت 1900م |
| درگذشت | 1980م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | رشته‌های جامعه‌شناسی در دانشگاه‌های هایدلبرگ و مونیخ و سپس در انستیتوی روان‌کاوی برلین |
| شغل و تخصص اصلی | روان‌کاو |
| آثار | گریز از آزادی (1941)؛ روان‌کاوی و دین (1950)؛ جامعۀ سالم (1955)؛ هنر عشق‌ورزیدن (1956)؛ داشتن یا بودن (1976) |
| گروه مقاله | روانشناسی و روانپزشکی |
روان‌کاو آلمانی. در ۱۹۳۳ از دست نازی‌ها به ایالت متحد امریکا گریخت. معتقد بود که نوع بشر با تجربۀ جدایی از طبیعت و دیگر موجودات، به آزادی برای تصمیم‌گیری دربارۀ زندگی خود دست می‌یابد. این تجربه هم به زندگی آنان معنا می‌دهد و هم اضطراب ایجاد می‌کند. فروم از روان‌کاوی و نیز از کارل مارکس[۱] و اگزیستانسیالیسم[۲] تأثیر پذیرفت. او بر نقش فرهنگ در شکل‌گیری شخصیت تأکید می‌ورزید، دیدگاهی که او را از روان‌کاوان سنتی متمایز کرد. با توصیف شخصیت قدرت‌طلب[۳]، شخصی مطیع و سرسپرده که خواهان پذیرش اقتدار است، در‌پی توضیح موفقیت نازیسم[۴] برآمد. فروم در فرانکفورت به‌دنیا آمد. تحصیلاتش را در رشته‌های جامعه‌شناسی در دانشگاه‌های هایدلبرگ و مونیخ و سپس در انستیتوی روان‌کاوی برلین به‌پایان رساند و در آلمان، مکزیک و امریکا، ازجمله کالج بنینگتون و دانشگاه‌های میشیگان و نیویورک، تدریس کرد. ازجمله آثار مهم اوست: گریز از آزادی[۵] (۱۹۴۱)؛ روان‌کاوی و دین (۱۹۵۰)؛ جامعۀ سالم[۶] (۱۹۵۵)؛ هنر عشق‌ورزیدن[۷] (۱۹۵۶)؛ داشتن یا بودن[۸] (۱۹۷۶)؛ انسان برای خویشتن؛ زبان از یادرفته؛ به‌نام زندگی؛ رسالت زیگموند فروید؛ برداشت مارکس از انسان؛ انقلاب امید؛ بحران روان‌کاوی. اغلب کتاب‌های او به فارسی ترجمه شده‌اند.