کارکردگرایی(انسان شناسی)

کارکَردگرایی (انسان‌شناسی)(Functionalism)

از مکاتب اصلی انسان‌شناسی فرهنگی. عمدتاً در اوایل قرن ۲۰ ظاهر شد و مهم‌ترین چهره‌های بنیادگذار آن، برونیسلاو مالینوفسکی، آلفرد وجینالد، و رادکلیف ـ براون بودند. کارکردگرایی رویکردی هم‌زمان به پدیده‌های اجتماعی دارد، یعنی هر پدیده را در زمان خود آن پدیده مورد مطالعه قرار می‌دهد، نه در تاریخ گذشته‌اش و یا چشم‌اندازهای آینده‌اش. رویکرد کارکردگرا هر واقعیت اجتماعی را به سه عنصر تقسیم می‌کند که عبارت‌اند از اجزاء، کلیت، و روابط میان آن دو. مطالعه کارکردی ضمن تحلیل و تشریح این عناصر باید نشان دهد که مصرف هر واقعیت یا هر جزء از واقعیت از لحاظ اجتماعی چیست و چه هدف یا غایتی را دنبال می‌کند.