فیوز
فیوز (fuse)
در الکتریسیته، سیم یا تسمه‌ای فلزی در مدار، برای قطع جریان هنگام عبور جریان اضافی. وسیله‌ای ایمنی است و مانع عبور جریان‌هایی اضافی می‌شود که در صورت عبور از مدار، به تجهیزات برقی آسیب می‌رسانند یا موجب آتش‌سوزی می‌شوند. جریانی که از فیوز عبور می‌کند، انرژی الکتریکی را به انرژی گرمایی تبدیل می‌کند و با افزایش جریان، دمای سیم یا تسمۀ فیوز نیز بیشتر و در جریانی معین ذوب می‌شود و مدار را قطع می‌کند، در نتیجه، عبور جریان متوقف می‌شود. دستگاه‌های برقی گوناگون، با توجه به جریانی که مجاز است از آن‌ها عبور کند، به فیوزهای متفاوت نیاز دارند. مثلاً بعضی از دستگاه‌ها به فیوز سیزده آمپری نیاز دارند و برخی دیگر به فیوز سه آمپری. این اصطلاح همچنین به‌معنای فتیلۀ مواد منفجره است. فتیله[۱] طنابی آغشته به مواد شیمیایی است که آهسته و با سرعتی از پیش تعیین‌شده می‌سوزد. از فتیله برای منفجرکردن خرج اصلی استفاده می‌کنند. طول فتیله باید به اندازه‌ای باشد که روشن‌کردن آن خطری دربر‌نداشته باشد.
- ↑ fuse