گلوگاه
| گلوگاه | |
|---|---|
| استان | مازندران |
| شهرستان | بهشهر |
| بخش | گلوگاه |
| جمعیت | ۴۰,۰۷۸نفر (1395ش) |
| موقعیت | فاصله ۷۵کیلومتری شمال شرقی شهر ساری |
| نوع اقلیم | معتدل و نیمه‌مرطوب |
| ارتفاع از سطح دریا | ۳۵متر |
| نام لاتین | Galugah |
گَلوگاه، شهر Galugah, City
شهری در استان مازندران، شهرستان بهشهر، مرکز اداری بخش گلوگاه. جمعیت این شهر در سرشماری سال 1395ش، ۴۰,۰۷۸نفر بوده است. این شهر در فاصلۀ ۷۵کیلومتری شمال شرقی شهر ساری، ۳۵۳کیلومتری شمال شرقی تهران و در ارتفاع ۳۵متری از سطح دریا قرار دارد. شهرستان گلوگاه، شرقی‌ترین شهرستان مازندران است و از جنوب به دامنه‌های جنوبی رشته‌کوه البرز و استان سمنان، از شمال به خلیج گرگان، از شرق به استان گلستان و از غرب به شهرستان بهشهر محدود می‌شود. وسعت این شهرستان ۴۵۱کیلومتر مربع است و دارای یک شهر و دو بخش مرکزی است.
اقلیم این شهر معتدل و نیمه‌مرطوب است. میانگین دمای سالانه آن 18درجه سلسیوس، با بیشینه 43 و کمینه 8- درجه سلسیوس است. رود گلوگاه در غرب شهر روان است. میانگین بارش سالانه آن در حدود 600میلی‌متر و میانگین رطوبت سالانه بیش از 70درصد است. محصولات کشاورزی این منطقه شامل گندم، جو، پنبه، برنج، توتون، انجیر، انار و میوه‌های تابستانی است. جشنواره انجیر هرساله در این شهرستان برگزار می‌شود.
گلوگاه در محدوده تاریخی نامیه، کلباد و کبودجامه تأسیس شده است. در دوران حکومت آقامحمدخان قاجار، در سال ۱۱۹۵ق، به منظور حفاظت از این منطقه، شماری از ساکنان قراباغ قفقاز به اینجا منتقل شدند. گلوگاه از گذشته مرز و نقطه اتصال طبرستان و استرآباد/گرگان بوده و بخشی از بهشهر به شمار می‌رفته است. در ۱۳۳۳ش، که بهشهر به شهرستان ارتقاء یافت، گلوگاه به عنوان مرکز دهستان معرفی شد. شهرداری گلوگاه در سال 1335ش تأسیس و در ۲۲ تیرماه 1336ش، رسماً به عنوان یک شهر اعلام شد. بسیاری از اماکن تاریخی این منطقه در فهرست آثار ملی ثبت شده‌اند. مردم گلوگاه به زبان فارسی، ترکی و گویش طبری سخن می‌گویند.