گارستنگ، جان (۱۸۷۶ـ۱۹۵۶)
گارسْتَنگ، جان (۱۸۷۶ـ۱۹۵۶)(Garstang, John)باستان‌شناس بریتانیایی. از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۶ هیئت تحقیق باستان‌شناسی اعزامی به اریحا[۱]، واقع در اردن، را رهبری کرد، لایه‌های متوالی سکونتگاه‌های مربوط به دوران نوسنگی را آشکار ساخت، و تحقیقاتی در مصر، فلسطین، و ترکیه انجام داد. گارستنگ در لنکشر[۲] زاده شد و در آکسفورد درس خواند. در ۱۹۱۹ به سِمت نخستین مدیر مدرسۀ باستان‌شناسی جدید بریتانیا و در ۱۹۲۰ به مقام مدیر گروه آثار باستانی در دانشگاه بیت‌المقدس (اورشلیم) منصوب شد. از ۱۹۰۷ تا ۱۹۴۱ استاد روش و تمرین باستان‌شناسی در دانشگاه لیوِرپولِ[۳] انگلستان و در ۱۹۴۷ مدیر مؤسسۀ نوبنیاد بریتانیایی باستان‌شناسی در آنکارا بود، در ۱۹۴۹ رئیس این مؤسسه شد. برخی از نوشته‌های انتشاریافته‌اش بدین قرارند: امپراتوری حِتّی‌ها[۴] (۱۹۲۹)، شالوده‌های تاریخ مبتنی بر کتاب مقدس: یوشع و داوران[۵] (۱۹۳۱)، و مرسین ماقبل تاریخی[۶] (۱۹۵۳).