اشتال، گیورگ (۱۶۶۰ـ۱۷۳۴)
اِشتال، گِئورگ (۱۶۶۰ـ۱۷۳۴م)(Stahl, Georg)
گیورگ اشتال Georg Stahl | |
---|---|
زادروز |
۱۶۶۰م |
درگذشت | ۱۷۳۴م |
ملیت | آلمانی |
تحصیلات و محل تحصیل | پزشکی |
شغل و تخصص اصلی | شیمی دان |
شغل و تخصص های دیگر | پزشک |
گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
شیمیدان آلمانی. این نظریه را مطرح کرد که سوختن مواد به علت وجود مادۀ قابل احتراقی با نام فلوژیستون[۱] است. مواد غنی از فلوژیستون، نظیر چوب، اغلب کاملاً میسوزند. فلزات، که فلوژیستون کمتری دارند، خوب نمیسوزند. شیمیدانهای قرن ۱۸ به ارزیایی نظریات اشتال پرداختند تا آنکه آنتوان لاوازیه[۲] نظرات او را رد کرد. اشتال در امیرنشین آنسباخ[۳] زاده شد و علم طب را در ینا[۴] آموخت. در ۱۶۸۷، پزشک دوک ساکس وایمار[۵] شد. از ۱۶۹۶ تا ۱۷۱۶، استاد پزشکی هاله[۶] بود و شیمی نیز تدریس میکرد. از ۱۷۱۶، پزشک فردریک اول، پادشاه پروس[۷]، بود. نظریۀ فلوژیستون نخستین تلاش برای توضیح مستدل احتراق بود؛ همان که ما آن را با نام اکسایش[۸] میشناسیم. تردید دربارۀ این نظریه زمانی آغاز شد که شیمیدانها وزن محصولات این واکنشها را اندازهگیری کردند: مواد با جدا شدن فلوژیستون بایستی سبکتر میشدند، در حالی که چنین نبود. اشتال این امر را به این صورت توجیه کرد که فلوژیستون بدون وزن است و حتی وزن منفی[۹] دارد.