جرالدین پیج
جرالدین پیج Geraldine Page | |
---|---|
زادروز |
میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴م |
درگذشت | نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م |
ملیت | امریکایی |
تحصیلات و محل تحصیل | بازیگری - مؤسسۀ هنر شیکاگو |
شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
سبک | بازیگری متد |
آثار | هوندو (1953)؛ تابستان و دود (1961)؛ پرندۀ شیرین جوانی (1962)؛ تو اکنون پسر بزرگی هستی (1966)؛ فریبخورده (۱۹۷۱)؛ پیت و تیلی (1972)؛ صحنههای داخلی (1978)؛ پاپ روستای گرینویچ (1984)؛ سفر به بانتیفول (1985) |
گروه مقاله | سینما |
خویشاوندان سرشناس | ریپ تورن (همسر - از ۱۹۶۱ تا زمان مرگ پیج) |
جوایز و افتخارات | جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (1985م) |
جرالدین پیج (میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴ - نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م) Geraldine Page
(نام کامل: جرالدین سو پیج[۱]) بازیگر امریکاییِ برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. به عنوان یک هنرمند درجهیک سبک بازیگری متد[۲]، برای حدود چهار دهه فعالیت در تئاتر 4 بار نامزد جایزۀ تونی و برای حدود سه دهه فعالیت در سینما و تلویزیون، جز جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن و نامزدیهای متعدد، یک جایزۀ بفتا[۳]، دو جایزۀ امی ساعات پربیننده[۴] و دو جایزۀ گلدن گلوب[۵] دریافت کرد. پیج طی دورۀ فعالیتش بدون وقفه بر روی صحنه رفت و در حدود 35 نمایش در نقشهای اصلی ظاهر شد. همچنین وی طی حدود 30 سال حضور در سینما و تلویزیون در حدود 30 فیلم سینمایی و نزدیک به 40 فیلم و مجموعه و نمایش تلویزیونی نقشآفرینی کرد.
پدرش پزشک بود. جرالدین در مؤسسۀ هنر شیکاگو[۶] زیر نظر یوتا هیگن[۷] و در نیویورک تحت نظر لی استراسبرگ تحصیل کرد و آموزش دید. از 17سالگی روی صحنه میرفت. در تئاتر با نمایشهای تنسی ویلیامز (از جمله تابستان و دود[۸] و پرندۀ شیرین جوانی[۹]) به شهرت رسید. در سینما نیز ابتدا با نسخههای سینمایی آثار ویلیامز مورد توجه قرار گرفت. خیلی زود در زمرۀ بازیگران درجهاول و محترم هالیوود[۱۰] درآمد، اما هیچگاه ستاره نشد. بازیگری غیرمتعارف، بیتکلف و شهودی بود و اغلب نقشهایش را با وسواس انتخاب میکرد. برای هوندو[۱۱] (نقش دوم)، تابستان و دود (نقش اول)، پرندۀ شیرین جوانی (نقش اول)، تو اکنون پسر بزرگی هستی[۱۲] (نقش دوم)، پیت و تیلی[۱۳] (نقش دوم)، صحنههای داخلی[۱۴] (نقش اول)، و پاپ روستای گرینویچ[۱۵] (نقش دوم) نامزد دریافت اسکار بود و سرانجام در سال 1985م این جایزه را برای سفر به بانتیفول[۱۶] (نقش اول) از آن خود کرد. همچنین او برای تابستان و دود در جشنوارۀ فیلم ونیز[۱۷] برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر زن شد.
همسر سوم پیج، ریپ تورن[۱۸] (از ۱۹۶۱ تا زمان مرگ پیج)، بازیگر است. پیش از آنکه برای یک اجرای برادویِ نمایش روح سرخوش[۱۹] (به کارگردانی نوئل کوارد[۲۰]) روی صحنه برود، بر اثر سکتۀ قلبی در خانهاش درگذشت.
برخی از آثار سینمایی
- هوندو (جان فارو[۲۱] - 1953)
- تابستان و دود (پیتر گلنویل[۲۲] - 1961)
- پرندۀ شیرین جوانی (ریچارد بروکس[۲۳] - 1962)
- تو اکنون پسر بزرگی هستی (فرانسیس فورد کاپولا - 1966)
- فریبخورده[۲۴] (دان سیگل - ۱۹۷۱)
- پیت و تیلی (مارتین ریت[۲۵] - 1972)
- صحنههای داخلی (وودی آلن - 1978)
- پاپ روستای گرینویچ (استوارت روزنبرگ[۲۶] - 1984)
- سفر به بانتیفول (پیتر مسترسون[۲۷] - 1985)
- ↑ Geraldine Sue Page
- ↑ Method acting
- ↑ British Academy Film Awards
- ↑ Primetime Emmy Award
- ↑ Golden Globe Award
- ↑ Art Institute of Chicago
- ↑ Uta Hagen
- ↑ Summer and Smoke
- ↑ Sweet Bird of Youth
- ↑ Hollywood
- ↑ Hondo
- ↑ You're a Big Boy Now
- ↑ Pete 'n' Tillie
- ↑ Interiors
- ↑ The Pope of Greenwich Village
- ↑ The Trip to Bountiful
- ↑ Venice Film Festival
- ↑ Rip Torn
- ↑ Blithe Spirit
- ↑ Noël Coward
- ↑ John Farrow
- ↑ Peter Glenville
- ↑ Richard Brooks
- ↑ The Beguiled
- ↑ Martin Ritt
- ↑ Stuart Rosenberg
- ↑ Peter Masterson