پاسکولی، جووانی (۱۸۵۵ـ۱۹۱۲)
پاسْکولی، جووانّی (۱۸۵۵ـ۱۹۱۲)(Pascoli, Giovanni)
شاعر و دانشمند ایتالیایی. نخستین مجموعه اشعار او به نام میریکائه[۱] (۱۸۹۱) بیشتر اشعاری ساده دربارۀ زندگی روستایی بود. درپی این مجموعهنخستین دیوان[۲] (۱۸۹۷) ونغمه‌های کاستلوکیو[۳] (۱۹۰۳) را انتشار داد.اشعار محفلی[۴] (۱۹۰۴) او بیشتر از منابع ادبیات یونانی‌ـ رومی الهام گرفتند و به مضامین جاودانه می‌پردازند، در حالی‌کهاشعار ایتالیایی[۵] (۱۹۱۱) او سرودهایی وطن‌پرستانه‌اند و رویداد‌های گذشتۀ ایتالیا را مجسم می‌کند. پاسکولی اشعاری فوق‌العاده نیز به لاتینی سرود و اشعار شلی[۶]، تنیسون[۷] و وردزورث[۸] را به انگلیسی برگرداند. از سنت رایج ارائۀ تصاویر مفرط، نمادگرایی متعمدانه، ضرب‌آهنگ غیرمعمول، و واژگان غنی خویش دور شد. تأثیر او در شاعران جوان نیز بسیار بود. پاسکولی در سان مائورو[۹]ی رومانیا[۱۰]، نزدیک ریمینی[۱۱]، به‌دنیا آمد. در ۱۹۰۵ جانشین جوزوئه کاردوتچی[۱۲] و استاد کرسی ادبیات ایتالیا در دانشگاه بولونیا شد.