گرین، گراهام (۱۹۰۴ـ۱۹۹۱)
گرین، گراهام (۱۹۰۴ـ۱۹۹۱)(Greene, Graham)
| گراهام گرین Graham Greene | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۴م |
| درگذشت | ۱۹۹۱م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | قدرت و جلال (۱۹۴۰)؛ اصل موضوع (۱۹۴۸) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
نویسندۀ انگلیسی. صحنۀ رمان‌های آکنده از گناه، ناامیدی و پشیمانی‌اش، دنیای مبتذل شهرنشینی و فساد سیاسی بسیاری از نقاط جهان است. صخرۀ برایتون[۱] (۱۹۳۸)، قدرت و جلال[۲] (۱۹۴۰)، اصل موضوع[۳] (۱۹۴۸)، مرد سوم[۴] (۱۹۴۹)، کنسول افتخاری[۵] (۱۹۷۳) و عالی‌جناب کیشوت[۶] (۱۹۸۲) ازجمله آثار اوست. در ۱۹۹۹ رمانش با نام پایان ماجرا[۷] (۱۹۵۱) به کارگردانی نیل جوردن[۸] به‌فیلم درآمد. در رمان ترن استامبول[۹] (۱۹۳۲) طرح هنرمندانه‌ای را برای داستان به‌کار گرفت که در سایر آثارش نیز با مهارت تمام به‌کار رفته است و گرین خود آن‌ها را «سرگرم‌کننده» خوانده است. جوانی پرماجرایی داشت و بازی رولت روسی را امتحان کرد که می‌توانست مرگش را در پی داشته باشد. تفنگِ فروشی[۱۰] (۱۹۳۶)، مأمور مخفی[۱۱] (۱۹۳۹)، وزارت ترس[۱۲] (۱۹۴۳) و مرد سوم، که به‌صورت فیلم‌نامه است، ازجمله این آثارند. صخرۀ برایتون، که ظاهراً به‌دنیای زیرزمینی و پنهان جنایتکاران مربوط می‌شود در واقع رمانی مذهبی است، در حالی‌که قدرت و جلال به کشمکش‌های درونی کشیشی ضعیف و معتاد به الکل در مکزیک می‌پردازد. دوران خدمت گرین در جنگ جهانی دوم برای وزارت خارجه در سیرالئون زمینه‌ساز رمان اصل موضوع است. گرین رمان‌های سبک‌تر و فکاهی چون مأمور ما در هاوانا[۱۳] (۱۹۵۸) و سفرهایی با خاله‌ام[۱۴] (۱۹۶۹) را نیز نوشته است. گرین در ۱۹۲۷ به مذهب کاتولیک گروید. او یکی از رمان‌نویس‌های انگلیسی است که تحت تأثیر سینما قرار گرفت و توانایی‌های ادبی نهفتۀ سینما را شناخت. مشخصۀ آثارش به‌کارگیری روش‌های شبه‌سینمایی و قدرت تصویرپردازی بسیار نیرومند است. بیشتر آثار وی به فارسی ترجمه شده‌اند.