گرینیار، ویکتور (۱۸۷۱ـ۱۹۳۵)
گرینْیار، ویکْتور (۱۸۷۱ـ۱۹۳۵)(Grignard, Victor)
شیمیدان فرانسوی. در ۱۹۱۲، بهسبب کشف گروهی از ترکیبات آلی[۱]، با نام واکنشگرهای گرینیار[۲] در ۱۹۰۰، برندۀ جایزۀ نوبل شیمی شد. این مواد در سنتز مواد آلی کاربردهای بسیار متنوعی دارند. اعضای این دسته از واکنشگرها رادیکال هیدروکربن[۳]، منیزیوم[۴]، و هالوژنی مانند کلر[۵] دارند. گرینیار در شربور[۶] زاده شد و در لیون[۷] درس خواند. در ۱۹۱۰، در نانسی[۸] استاد شد. در جنگ جهانی اول، رئیس بخشی از دانشگاه سوربون[۹] بود که در آن به گسترش مواد شیمیایی جنگی میپرداختند. از ۱۹۱۹، در لیون استاد بود. از افزایش واکنشگرهای گرینیار به فرمالدئید[۱۰] (متانال[۱۱]) الکل نوع اول[۱۲] تولید میشود، اما آنها با دیگر آلدئیدها الکل نوع دوم[۱۳] میدهند. با افزودن آنها به کتون[۱۴]ها الکلهای نوع سوم[۱۵] بهدست میآورند. همچنین، این واکنشگرها به اسیدهای کربوکسیلیک[۱۶] اضافه میشوند و ابتدا کتون، و سپس الکل نوع سوم تولید میکنند. انتشار کتاب چند جلدی گرینیار، با نام رسالهای در شیمی آلی[۱۷]، از ۱۹۳۵ شروع شد.