گوستاو سوم
گوستاو سوم (۱۷۴۶ـ۱۷۹۲)(Gustavus III)
پادشاه سوئد (۱۷۷۱ـ۱۷۹۲). پس از کودتای خود در ۱۷۷۲ کوشید نقش مستبدی روشنفکر را بازی کند، اما افراط او در استبداد به مخالفت مردم انجامید. مخالفت‌های سیاسی داخلی و شکست نظامی خارجی در ۱۷۸۹ از او خودکامه‌ای تمام‌عیار[۱] ساخت. زادۀ استکهلم و فرزند آدولفوس فردریک[۲]، پادشاه سوئد، بود. در کودتای ۱۷۷۲ قدرت پارلمان[۳] و جناح‌های متخاصم[۴] آن را که به کلاه‌ها و شبکلاه‌ها[۵] موسوم بودند، از بین برد. پارلمانی که خود او در ۱۷۸۶ بر سر کار آورد، او را برای حمله به روسیه (۱۷۸۸) تشویق کردند. ولی شکست او در این نبرد موجب شورش ارتش در فنلاند و مخالفت‌های داخلی شد و او را به سوی حکومت استبدادی[۶] سوق داد. گوستاو به‌شدت از فرانسه متأثر بود و مردم را به هنر، به‌ویژه تئاتر، تشویق می‌کرد؛ همچنین آکادمی سوئد[۷] (۱۷۸۶) را بنا کرد. از لحاظ فرهنگی، آن دوره را به یاد او عصر گوستاوی[۸] نامیده‌اند. عده‌ای توطئه‌گر از بین نجیب‌زادگان او را در جریان یک بالماسکه[۹] ترور کردند.