هس، هری (۱۹۰۶ـ۱۹۶۹)
هِس، هَری (۱۹۰۶ـ۱۹۶۹)(Hess, Harry)
زمین‌شــناس امریکایی. در ۱۹۶۲ مفهوم گسترش کف اقیانوس[۱] را عرضه کرد. این مفهوم به مقبولیت زمین‌ساخت صفحه‌ای[۲]، به‌منزلۀ توضیح نحوۀ تشکیل و حرکت پوستۀ زمین، کمک کرد. هِس در نیویورک زاده شد و در یِیل[۳] و پرینستون[۴] درس خواند. سرانجام در پرینستون به مقام استادی رسید. از ۱۹۳۱ به تحقیقات ژئوفیزیکی در اقیانوس‌ها پرداخت. این تحقیقات تا جنگ جهانی دوم، که مشغول به خدمت در نیروی دریایی شد، ادامه یافت. بعدها یکی از طرفداران اصلی پروژۀ موهول[۵] شد که هدف آن حفاری در پوستۀ زمین برای رسیدن به گوشتۀ فوقانی[۶] بود. هِس می‌دانست که بخش‌های خاصی از کف اقیانوس، به صورتی غیرعادی، جوان‌اند، همچنین کشف کرده بود که پشته‌های میان‌اقیانوسی[۷] و دره‌های کافتی[۸] مرکزی دارای توزیع جهانی‌اند، بنابراین اعلام کرد که همرفت در داخل زمین سبب می‌شود که پیوسته کف جدیدی برای اقیانوس تشکیل شود. به عقیده او این کف در محل پشته‌های میان‌اقیانوسی بالا می‌آید، سپس در تراز افقی حرکت می‌کند و پوستۀ اقیانوسی جدیدی تشکیل می‌دهد. درنتیجه، هر چه از پشتۀ میان‌اقیانوسی فاصله بگیریم، پوستۀ اقیانوس عمر بیشتری دارد - تحقیقات صورت‌گرفته در ۱۹۶۳ این پیش‌بینی‌ها را تأیید کرد. هِس پیش‌بینی کرد که فرآیند گسترش کف اقیانوس تا حاشیۀ قاره‌ها ادامه می‌یابد و در آن‌جا پوستۀ اقیانوسی به زیر پوسته‌های سبک‌تر قاره‌ای می‌لغزد[۹] و وارد منطقۀ فرورانشی[۱۰] می‌شود. مجموعۀ این عملیات نوعی نوارنقالۀ زمینی را تشکیل می‌دهد.