هیز، کارلتون (۱۸۸۲ـ۱۹۶۴)
هِیز، کارلتون (۱۸۸۲ـ۱۹۶۴)(Hayes, Carlton)
تاریخ‌نگار و دیپلمات امریکایی. از صاحب‌نظران پیش‌گام در زمینۀ ملی‌گرایی (ناسیونالیسم) جدید بود و در این‌باره چند اثر نوشت، مانند مقاله‌هایی دربارۀ ملی‌گرایی[۱] (۱۹۲۶) و ملی‌گرایی: یک دین[۲] (۱۹۶۰). در مقام سفیر کبیر امریکا در اسپانیا خدمت کرد (۱۹۴۲ـ۱۹۴۵)؛ با این هدف که اسپانیا را از یاری دادن به قدرت‌های محور[۳] (متحدین) باز دارد. او این مأموریت را در کتاب مأموریت دورۀ جنگ در اسپانیا[۴] (۱۹۴۵) توصیف کرد. در اَفتون[۵] نیویورک به‌دنیا آمد. در ۱۹۰۹، از دانشگاه کلمبیا دانشنامۀ دکتری گرفت و در همان‌جا خدمت کرد (۱۹۱۰ـ۱۹۵۰). به آیین کاتولیک رُم تغییر کیش داد (۱۹۲۴) و در بنیاد‌گذاری مجمع ملی مسیحیان و یهودیان[۶] شرکت داشت و ریاست کاتولیک هیئت رئیسۀ آن با او بود (۱۹۲۸ـ۱۹۴۶). کتاب درسیِتاریخ سیاسی و اجتماعی اروپای جدید[۷] (۱۹۱۶) را برای دورۀ کالج نوشت.