حمله قلبی

حملۀ قلبی (heart attack)

 

(یا: انفارکتوس میوکارد) شروع ناگهانی دردی شدید در وسط قفسۀ سینه، غالباً با تعریق و استفراغ. علت آن مرگ بخشی از عضلۀ قلب، به‌دنبال گرفتگی سرخ‌رگ اکلیلی بر اثر ترومبوز یا تشکیل لختۀ خون در رگ است. نیمی از موارد سکتۀ قلبی در دو ساعت اول منجربه مرگ می‌شوند. در کسانی که زنده می‌مانند، استفادۀ گسترده از داروهای حل‌کنندۀ لخته شانس ادامۀ حیات را افزایش می‌دهد. اغلب بیماران پس از سکتۀ قلبی هفت تا ده روز در بیمارستان بستری می‌شوند و ممکن است طی چندماه به فعالیت‌های طبیعی‌شان بازگردند. این‌که بیمار چه زمانی می‌تواند شروع به کار کند، به نیازهای جسمی و فکری او بستگی دارد. احتمال سکتۀ قلبی در زنان کمتر از مردان است، اما مرگ‌و‌میر بیماری‌های قلبی در زنان، به‌علت بی‌توجهی، بیشتر است. اکوگرافی از سرخ‌ر‌گ‌های کاروتید ممکن است بهترین روش پیش‌بینی احتمال سکتۀ قلبی در افراد مسن باشد.

 

---