هاینه، هاینریش (۱۷۹۷ـ۱۸۵۶)

هایْنِه، هایْنْریش (۱۷۹۷ـ۱۸۵۶)(Heine, Heinrich)

هايْنِه، هايْنْريش

هاینریش هاینه Heinrich Heine
زادروز	دوسلدورف ۱۷۹۷م
درگذشت	۱۸۵۶م
محل زندگی	آلمان و فرانسه
ملیت	آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل حقوق در بن
شغل و تخصص اصلی	شاعر رمانتیک
شغل و تخصص های دیگر	روزنامه نگار
آثار	تصویرهای سفر (۱۸۲۶ـ۱۸۳۱)؛ کتاب ترانه ها (۱۸۲۷)؛ رومانسرو (۱۸۵۱) و تازه ترین شعرها (۱۸۵۳ـ۱۸۵۴)
گروه مقاله	ادبیات غرب

شاعر رُمانتیک و روزنامه‌نگار آلمانی. برخی از آثارش عبارت‌اند ازتصویرهای سفر (۱۸۲۶ـ۱۸۳۱)، که ترکیبی از سفرنامه و طنز است، و کتاب ترانه‌ها (۱۸۲۷). هاینه، که به‌سبب جریان‌های ضدیهود و سانسور ضدآزادی در آلمان، سرخورده شده بود، این کشور را ترک کرد و از ۱۸۳۱ در پاریس ساکن شد. شعرهای تازه را در ۱۸۴۴ منتشر کرد. در تغزل رُمانتیک و نیز در طنز سرآمد همگان بود. فرانتس شوبرت و روبرت شومان برای بسیاری از شعرهایش موسیقی ساخته‌اند. نخستین جلد از اشعارش در ۱۸۲۱ و پس از آن میان‌پردۀ تغزلی در ۱۸۲۳ منتشر شد. در پاریس به نوشتن مقالات عمیق سیاسی پرداخت و به طنز روی آورد؛ مانند آلمان (۱۸۴۴)، که طنزی سیاسی و منظوم بود. آتّا ترول (۱۸۴۷)، اثر دیگرش، را «غزل خداحافظی رمانتیسم» توصیف کرده‌اند. هاینه در دوسلدورف زاده شد. کارش را با بانکداری شروع کرد، اما پس از ناکامی در این حرفه در ۱۸۱۹ در بُن به تحصیل حقوق پرداخت. ابتدا به گوتینگن و سپس به برلین رفت و شاگرد هگل، فیلسوف آلمانی، شد. گذراندن تعطیلات در جنگل سیاه در ۱۸۲۵، به او در تألیف جلد اول تصویرهای سفر کمک کرد. پس از آن به لندن، مونیخ، و ایتالیا سفر کرد. کتاب ترانه‌ها به موفقیتی غیرمنتظره دست یافت و در طول زندگی‌اش سیزده‌بار تجدید چاپ شد. هاینه، پس از دیداری از برلین در ۱۸۲۹ و اقامت کوتاهی در هامبورگ (۱۸۲۹ـ۱۸۳۱)، پاریس را برای اقامت برگزید و خبرنگار روزنامه‌های آلمانی شد. در ۱۸۳۵ در رأس فهرست نویسندگان ممنوع‌القلم در آلمان قرار داشت. در دوره‌های کوتاهی در ۱۸۴۳ و ۱۸۴۷ دوباره به آلمان رفت. در پاریس با استقبال محفل رُمانتیک‌ها مواجه شد، که اعضای آن عبارت بودند از ویکتور هوگو، ژرژ ساند، آلفرد دو موسه، تئوفیل گوتیه، شارل سنت بوو، و موسیقی‌دان‌هایی چون فردریک شوپن و هکتور برلیوز و نیز اوژن دُلا کروا، نقاش فرانسوی. از آلمان (۱۸۳۵) و مکتب رُمانتیک (۱۸۳۶) مهم‌ترین آثار هاینه در این دوره‌اند. از ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۸ از دولت فرانسه مقرری دریافت می‌کرد. سالن (چهار جلد) در فاصلۀ بین این زمان و ۱۸۴۰ نوشته شد که شامل مقاله‌های او، فلسفه و ادبیات آلمانی، برای نشریۀ رِوو دِ دو موند بود. در ۱۸۴۵ مبتلا به‌نوعی بیماری ستون فقرات شد و از ۱۸۴۸ تا هنگام مرگش بستری بود.رومانسرو (۱۸۵۱) و تازه‌ترین شعرها (۱۸۵۳ـ۱۸۵۴) از آخرین آثارش محسوب می‌شوند.

 

---