جوزف، هلن (۱۹۰۵ـ۱۹۹۲)
جوزف، هلن (۱۹۰۵ـ۱۹۹۲)(Joseph, Helen)
معلم و مبارز ضدنژادپرستی اهل افریقای جنوبی. متولد انگلستان بود. این بانو، که جنگجویی بیباک در راه برابری و مدارای نژادی بود، با شخصیتهای برجستۀ عضو کنگرۀ ملی افریقا[۱]، ازجمله نلسون ماندلا[۲] و والتر سیسولو[۳]، دوستی نزدیک برقرار کرد. به مناسبت همکاری با کنگرۀ ملی افریقا عالیترین نشان افتخار کنگره به وی اعطا شد. نام اصلیاش هلن فِنِل[۴] بود، و در ساسکس[۵] بهدنیا آمد. در دهۀ ۱۹۲۰ برای تدریس رهسپار هند شد. در اوایل دهۀ ۱۹۳۰ در افریقای جنوبی سکنا گزید و در جریان جنگ جهانی دوم به انگلستان بازگشت تا در نیروی هوایی کمکی ارتش زنان[۶] خدمت کند. در پایان عملیات جنگی به افریقای جنوبی بازگشت و با اجتماعات هندیان و سفیدپوستان مرفّه درآمیخت، اما ایمانش را به برابری انسانها ـ صرفنظر از نژاد و رنگ ـ بیکموکاست حفظ کرد. در دربن (دوربان[۷]) میزیست، با دندانپزشکی بهنام بیلی جوزف[۸] آشنا شد و ازدواج کرد، اما زندگی مشترکش چندان نپایید. سپس به ژوهانسبورگ[۹] نقل مکان کرد و رفتهرفته در امور اتحادیۀ صنفی و سیاست به فعالیت پرداخت. بیزاری او از تبعیض نژادی و مبارزاتش برای برانداختن آن موجب شد که احترام رهبران افریقای سیاه و نفرت حکومت اقلیت سفیدپوست به او معطوف شود؛ زیرا وی تمامی همّ و غمّ خود را در راه جنبش ضدتبعیض نژادی و، بهخصوص، تأمین حقوق زنان سیاهپوست صرف کرد. نخستین زن از اهالی افریقای جنوبی بود که از طرف حکومت در خانهاش تحت نظر قرار داشت. در ۱۹۷۱، بهرغم آنکه به بیماری سرطان مبتلا، و مجبور به نشستن در صندلی چرخدار شد، به مبارزهاش برضد سرکوب و ستم ادامه داد.