بوودیچ، هنری (۱۸۴۰ـ۱۹۱۱)
بوودیچ، هِنری (۱۸۴۰ـ۱۹۱۱)(Bowditch, Henry)
فیزیولوژیست امریکایی. تنظیم انقباض عضلۀ قلب را بررسی کرد و نشان داد که عضلۀ قلب ذاتاً توان انقباض خودبه‌خود و منظم را دارد (فرضیۀ ماهیچه‌زاد[۱])، و انقباض آن با حداقل مقدار تحریک آغاز می‌شود. او چندین سال چگونگی انقباض عضلۀ قلب را با استفاده از عضلۀ قلب قورباغه، به منزلۀ نمونه آزمایشی، بررسی کرد. قلب قورباغه مدتی پس از بیرون آورده‌شدن از بدن به تپیدن ادامه می‌دهد. به‌همین سبب، آلبرشت فون هالر[۲] قبلاً فرضیۀ ماهیچه‌زاد را مطرح کرده بود. براساس این فرضیه، عضلۀ قلب قدرت انقباض منظم ذاتی دارد و به‌صورت خودکار عمل می‌کند. بوودیچ نشان داد که عبور مایع تحت فشار از نوک قلب[۳] قورباغه حتی در صورت فقدان تحریک عصبی طبیعی باعث فعالیت منظم می‌شود. واردکردن جریان الکتریکی ثابت به قلب هم نتیجۀ مشابهی داشت. این نتایج فرضیۀ ماهیچه‌زاد را تأیید می‌کردند. بر این اساس، بوودیچ قانون همه یا هیچ[۴] را برای انقباض عضلۀ قلب مطرح کرد. بر طبق این قانون، برای ایجاد تکانۀ عصبی و به دنبال آن انقباض عضلانی، محرکی با حداقل شدتی معین لازم است. اگر شدت محرک کمتر از این حداقل باشد، اثری نخواهد داشت. مدت اثر محرک بر عضله اهمیتی ندارد. بوودیچ در بوستون زاده شد و در دانشکدۀ پزشکی هاروارد درس خواند. در جنگ داخلی امریکا زخمی شد و در ۱۸۶۸، دانشنامۀ دکتری خود را در طب گرفت. پس از فراغت از تحصیل، برای همکاری با فیزیولوژیست‌های معروف فرانسوی و آلمانی به اروپا رفت، سپس، برای آموزش فیزیولوژی به هاروارد بازگشت. در ۱۸۸۳، به ریاست گروه فیزیولوژی هاروارد رسید و در ۱۸۸۷، انجمن فیزیولوژی امریکا[۵] را تأسیس کرد. او به مطالعۀ نحوۀ کارکرد واکنش‌های نخاعی[۶] در بدن، ازجمله واکنش زانو[۷]، و نقش تغذیه و سایر عوامل محیطی بر رشد کودکان نیز پرداخت.