هیپودروم
هیپودْروم (hippodrome)
مرکب از دو کلمۀ یونانی «هیپوس» (اسب)، «دروموس» (مسیر). در یونان قدیم، ورزشگاهی برای مسابقات ارابهرانی و سوارکاری (شبیه به سیرک رومیان). معمولاً ۱۸۰-۲۱۵ متر طول و حدود ۱۲۰ متر عرض داشت، یک سر آن نیمدایره و سَرِ دیگر مربع بود. ردیف صندلیهای تماشاگران همۀ محوطه به استثنای انتهای چهارگوش را احاطه میکرد، که نقطۀ شروع و پایان مسابقه بود. در پایین مرکز محوطه، مسیر تقسیم میشد و در دو انتهای آن ارابهها دور میزدند، مانوری که به مهارتی فوقالعاده نیاز داشت. بزرگترین هیپودروم عهد کهن در قسطنطنیه[۱] بود که بین (۲۰۳-۳۳۰م) ساخته شد و مرکز فعالیتهای سیاسی شد. هواداران رنگهای گوناگونی که ارابهها برای شرکت در مسابقه استفاده میکردند در جهتهای مخالف یکدیگر مینشستند که غالباً کارشان به خشونت میکشید. بقایای آن سازه هنوز پابرجاست: تزیینات آن شامل ستون هرمیشکل سنگی، سهپایهای افعیشکل از دِلفی[۲]، و اسبهای مفرغی است که اکنون نمای کلیسای سان مارکو[۳] وِنیز را تشکیل میدهند.