همجنس گرایی
هَمجِنس‌گرایی (homosexuality)
ترجیح آمیزش جنسی با افراد همجنس یا کشش بیشتر به آنان. همجنس‌گرایی در میان مردان «لواط» و در میان زنان «مُساحقه» خوانده می‌شود. به مردان و زنانی که به هر دو جنس گرایش دارند دوجنس‌گرا[۱] گفته می‌شود. این‌که همجنس‌گرایی تا چه حد ناشی از عوامل زیست‌شناختی یا روانی است، مورد مناقشه است. همجنس‌گرایی، اگرچه در برخی از تمدن‌های باستانی (به‌ویژه یونان باستان و چین کنفوسیوسی) پذیرفته بود، در جوامع دیگر جرم محسوب می‌شد. در اروپای قرن ۱۲م «اَمرَد باز[۲]»ان را در آتش می‌سوزاندند و از آن پس همجنس‌گرایان تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند. در نیمۀ دوم قرن ۲۰، براثر افول ارزش‌های اخلاقی و رواج بی‌بندوباری و نیز اقدامات هواداران در کشورهای غربی، فشار علیه همجنس‌گرایان در این کشورها کاهش یافته است. قوانین مرتبط با همجنس‌بازی و سن مجاز برای آن در کشورهای گوناگون متفاوت است. در بسیاری از کشورها این کار غیرقانونی است. در کشورهای عضو «اتحادیۀ اروپا[۳]» پس از سن بلوغ مجاز است. نخستین ازدواجِ قانونیِ دو همجنس در آوریل ۲۰۰۱ در هلند صورت گرفت. مردان همجنس‌گرا، پس از کشف ویروس ایدز[۴] و آشکار شدن نقش این انحراف اخلاقی در گسترش آن، دچار فشار مضاعف شده‌اند. از آخرین مناطقی که در اتحادیۀ اروپا همجنس‌گرایی را قانونی اعلام کرد، جزیرۀ من (آیل آو من)[۵] بود؛ این قانون در مجلس این منطقه، که تین‌والد[۶] نامیده می‌شود، در ۱۹۹۲ به تصویب رسید. در دانمارک از ۱۹۸۹، مردان همجنس‌باز با ثبت ازدواج‌‌شان از تمامی حقوق قانونی زوج‌ها، جز حقِ قبولِ فرزند، برخوردار شده‌اند. در بریتانیا از ۱۹۶۷، همجنس‌بازی تا ۲۱ سالگی ممنوع بود، اما در ۱۹۹۴ حداقل سنِ مجاز آن به هجده سال کاسته شد. پیشنهادی که به «مجمع عمومی کلیسای انگلستان[۷]» عرضه شد، مبنی‌بر این‌که همجنس‌بازان بتوانند به عضویت کلیسا درآیند، در ۱۹۹۷ پذیرفته شد؛ اما این افراد نمی‌توانند به مقام کشیشی نایل شوند. در کشورهای اسلامی، همجنس‌گرایی با توجه به تحریم آن از سوی اسلام، غیرقانونی است.