هوکر، استنلی جورج (۱۹۰۷ـ۱۹۸۴)
هوکِر، اِستنلی جورج (۱۹۰۷ـ۱۹۸۴)(Hooker, Stanley George)
مهندس انگلیسی. مسئول اجرای پروژههای ابداع و ساخت موتورهای هواپیما، ازجمله موتور توربینی ملخدار[۱] پروتئوس[۲] (۱۹۵۷)، موتور توربوجت[۳] اورفئوس[۴] (۱۹۵۸)، موتور توربوفن[۵] با پیشرانۀ برداری پگاسوس[۶]، موتور توربوجت المپ[۷]، و موتور توربوفن آربی ـ ۲۱۱ بود. در ۱۹۷۴ لقب سر گرفت. در شیرنس[۸]، واقع در کِنت[۹]، زاده شد و در کالج سلطنتی[۱۰] لندن، و آکسفورد درس خواند. از ۱۹۳۸، در شرکت رولز رویس[۱۱] و نیز در شرکت هواپیماسازی بریستول[۱۲] کار میکرد که در ۱۹۶۶ در رولز رویس ادغام شد. هوکر انواع پُرخوراندۀ موتور مرلین[۱۳] را ابداع کرد که در جنگ جهانی دوم روی بسیاری از هواپیماهای متفقین نصب شد. در دهۀ ۱۹۴۰، مسئول پروژۀ ساخت موتور توربوجت ویتل[۱۴] دبلیو ۲بی و موتورهای درِوِنت[۱۵] بود. دو موتور از نوع اخیر روی هواپیمایی نصب شد که در ۱۹۴۶، رکورد سرعت را شکست. موتور پگاسوس با پیشرانۀ برداری روی هواپیمای رزمی عمودپرواز هرییر[۱۶] نصب شد. توربوجت المپ، که سرانجام روی هواپیمای مسافری مافوق صوتِ کنکورد نصب شد، در ۱۹۴۶ پا به عرصه گذاشت. در این موتور از دو کمپرسور مستقل استفاده میشد که با دو توربین مستقل کار میکردند و به موتور تراکم بالا، که از لحاظ صرفهجویی در مصرف سوخت مهم بود، انعطافپذیری زیاد میدادند. موتور توربوفن آربی ـ ۲۱۱، در آغاز کمصداترین و کممصرفترین موتوری بود که روی هواپیماهای مسافری نصب شده بود. این موتور با قطعاتی مجزا طراحی شد و درنتیجه، تعویض قطعات آن به آسانی صورت میگرفت.