هروشفسکی، میخائیل
| میخائیل هروشفسکی Mikhail Hrushevsky | |
|---|---|
| زادروز |
1866م |
| درگذشت | 1934م |
| ملیت | اوکراینی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه کی‌یف |
| شغل و تخصص اصلی | مورخ و سیاستمدار |
| آثار | تاریخ اوکراین ـ روسیه در دو جلد، خلاصۀ تاریخ مردم اوکراین (1904) و تاریخ ادبیات اوکراین در پنج جلد (1923ـ1926) |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
هروشفسکی، میخائیل (1866ـ1934م) Hrushevsky, Mikhail
(نام کامل: میخائیل سرگیویچ هروشفسکی) مورخ و سیاستمدار اوکراینی. پس از انقلاب فوریۀ 1917، به حزب انقلابیون سوسیالیست اوکراین[۱] پیوست و رئیس «شورای مرکزی موقت اوکراین[۲]» بود. در 1918 جلای وطن کرد، ولی در 1924 به کی‌یف[۳] بازگشت و عضو فرهنگستان علوم اوکراین شد و در 1929 نیز به عضویت فرهنگستان علوم[۴] شوروی (سابق) درآمد. او در 1930 بازداشت و از کی‌یف اخراج شد.
هروشفسکی در دانشگاه کی‌یف درس خواند. از 1894 استاد دانشگاه لووف[۵] و از 1897 رئیس «انجمن علمی شفچنکو[۶]» در آن دانشگاه بود. این انجمن مهم‌ترین کانون فعالیت‌های علمی اوکراین در آن روزگار به شمار می‌آمد. از جمله آثار اوست: تاریخ اوکراین ـ روسیه[۷] در دو جلد، خلاصۀ تاریخ مردم اوکراین[۸] (1904) و تاریخ ادبیات اوکراین[۹] در پنج جلد (1923ـ1926). او در این آثار مکتب ملی‌گرایی را در تاریخ‌نگاری اوکراین بنیاد نهاد که مبتنی بر این عقیده است که روسیۀ کی‌یف، مملکت ویژۀ اوکراینی‌ها، و نه مملکتی متعلق به همۀ خلق‌های روس (یعنی روس‌های بزرگ، اوکراینی‌ها روس‌های سفید[۱۰]) بوده است.