انستیتو پاستور
اَنْستیتو پاستور (Institut Pasteur)
مؤسسه‌ای خصوصی و غیرانتفاعی، با هدف پژوهش در زمینۀ زیست‌شناسی، ریزسازواره[۱]ها، بیماری‌ها و واکسن‌ها. لوئی پاستور این مؤسسه را پایه‌گذاری کرد و به‌همین سبب نام او را بر آن نهادند. انستیتو پاستور در ۴ ژوئن ۱۸۸۷ تأسیس شد و از ۱۴ نوامبر ۱۸۸۸ رسماً شروع به‌کار کرد. این مؤسسه بیش از یک قرن از پیش‌گامان مبارزه با بیماری‌های عفونی بوده است. در ۱۹۸۳، برای اولین‌بار ویروس مولد بیماری ایدز در انستیتو پاستور پاریس جداسازی شد. پژوهشگران این سازمان موفق به کشفیات مهمی در زمینۀ بیماری‌های عفونی شده‌اند و از ۱۹۰۸ تاکنون، هشت جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی دریافت کرده‌اند. شاید بزرگ‌ترین اشتباهی که در انستیتو پاستور رخ داد، ادعای ارنست دوشن[۲] دربارۀ فواید نوعی قارچ پنی‌سیلین در مبارزه با میکروب‌ها (۱۸۹۷) بود که گمان می‌رفت منجر به نجات جان میلیون‌ها نفر در جنگ جهانی اول شود. پس از جنگ جهانی دوم، محققان انستیتو پاستور به زیست‌شناسی مولکولی توجه کردند و فرانسوا ژاکوب[۳]، ژاک مونو[۴] و آندره لوف[۵] به‌سبب کشف سازوکارهای تنظیمی ویروس‌ها جایزۀ نوبل ۱۹۶۵ را دریافت کردند. در ۱۹۸۵، برای نخستین‌بار با استفاده از مهندسی ژنتیک یاخته‌های حیوانی نوعی واکسن انسانی ضد هپاتیت ب در آن مرکز ساخته شد. امروزه ۲۷۰۰ نفر، ازجمله ۵۰۰ دانشمند عضو دایم و ۶۰۰ دانشمند مهمان از ۷۰ کشور گوناگون در ۱۰۰ واحد پژوهشی این انستیتو مشغول به کارند. به‌علاوه، انستیتو پاستور شعبه‌هایی در ۲۴ کشور متفاوت از جمله ایران، الجزایر، مراکش، بلژیک، کامبوج، سنگال، ویتنام، روسیه، یونان، رومانی، امریکا، کانادا، نیجریه، کامرون، و کره جنوبی دارد.