عایق بندی
عایق‌بندی (insulation)
فرآیندی که مانع انتقال برق، گرما یا صوت از مکانی به مکان دیگر شود یا انتقال این موارد را کاهش دهد. موادی مانند شیشه، آجر، آب یا هوا، که در رسانش و انتقال گرما ضعیف عمل می‌کنند، عایق‌های خوبی‌اند. برای عایق‌بندی الکتریکی[۱] از موادی مانند لاستیک، پی‌وی‌سی[۲]، و چینی استفاده می‌کنند که جریان برق از آن‌ها عبور نمی‌کند، این امر مانع نشت جریان از رسانایی به رسانای دیگر یا انتقال جریان به زمین می‌شود. عایق‌بندی و عایق‌کاری، اقدامات بسیار مهمی برای ایمنی و جلوگیری از انتقال جریان برق به انسان و ایجاد شوک الکتریکی است. عایق‌بندی دوگانه[۳] روشی برای ساخت لوازم برقی است که محافظت بیشتری دربرابر شوک الکتریکی ایجاد، و نیاز به استفاده از سیم اتصال به زمین[۴] را برطرف می‌کند. لوازمی که با استاندارد عایق‌کاری دوگانه تولید می‌شوند، علاوه‌بر عایق‌بندی معمولی کابل‌ها، کاملاً با لایه‌ای از پلاستیک عایق پوشیده می‌شوند تا هیچ اتصال مستقیمی بین قسمت‌های فلزی خارجی و اجزای الکتریکی داخلی آن‌ها برقرار نشود. با عایق‌بندی گرمایی و استفاده از موادی مانند پشم شیشه، از اتلاف و انتقال گرما از طریق دیوارها و سقف ساختمان‌ها جلوگیری می‌کنند. مقدار يو[۵] (u) در لایه‌های عایق، معیار توانایی لایه‌ها در انتقال گرما است. بنابراین، لازم است مقدار u برای مادۀ عایق گرما بسیار کم باشد. همچنین، هوایی که بین بافت‌ها و تارو‌پود لباس باقی می‌ماند، عایق گرماست و از کاهش دمای بدن جلوگیری می‌کند.