واحد مراقبت های ویژه
واحد مراقبت‌های ویژه (intensive care unit)
(یا: آی‌سی‌یو) امکانات پزشکی پیشرفته برای مراقبت از بیماران دارای شرایط حاد و خطرناک. در این بخش از جدیدترین فناوری‌های پزشکی، ازجمله پایش الکترونیک[۱]، تنفس مکانیکی[۲]، و سایر اقدامات حمایتی زندگی و نیز پرستارهای کارآزموده و داروهای خاص استفاده می‌شود. پزشکی مراقبت‌های ویژه عمدتاً از تجربه‌های پزشکان در درمان کزاز[۳] و فلج اطفال[۴]، که در گذشته شایع بودند، به‌دست آمده است. این دو بیماری منجر به نارسایی تنفسی می‌شوند. در این حالت، اگر تنفس به‌صورت مصنوعی ادامه یابد، غالب بیماران شرایط بحرانی را پشت‌سر گذاشته و زنده می‌مانند. در دهۀ ۱۹۵۰، آی‌سی‌یوهای ابتدایی عمدتاً واحدهای تنفس مکانیکی بودند، ولی پس از مدت کوتاهی اصل اساسی حمایت از اعضای حیاتی در دورۀ بحرانی وسیعاً به‌کار گرفته شد. امروزه آی‌سی‌یو نقش بسیار مهمی در جراحی‌های پیشرفته، ازجمله جراحی قلب باز و پیوند اعضا، دارد. بدون پشتیبانی‌های لازم در مرحله‌ای بلافاصله پس از عمل، این جراحی‌ها امکان‌پذیر نیستند. آپاچی۳ (ارزیابی سریع فیزیولوژی، سن، و سلامتی مزمن)[۵] رایانه‌ای است که احتمال بقای بیماران حاضر در آی‌سی‌یو را با بررسی نوزده شاخص سلامتی[۶] گوناگون پیش‌بینی می‌کند. در ۱۹۹۳، ۲۰۰ واحد آی‌سی‌یو در امریکا از این رایانه برای تصمیم‌گیری دربارۀ زمان قطع دستگاه‌های پشتیبانی حیات[۷] استفاده کردند. این روش در انگلستان تأیید نشده است.