جیمز اول (۱۵۶۶ـ۱۶۲۵)

جیمز اول (۱۵۶۶ـ۱۶۲۵)(James I)

جيمز اوّل

پادشاه انگلستان از ۱۶۰۳ و پادشاه اسکاتلند (با لقب جیمز ششم) از ۱۵۶۷. جیمز اول پسر مری ملکۀ اسکاتلندیها و لرد دارنلی، همسر دوم مری، بود. پس از کناره‌گیری اجباری مادرش از سلطنت، جانشین او در اسکاتلند شد و از ۱۵۸۳ قدرت را به‌دست گرفت. حکومتی متمرکز و مقتدر پدید آورد و در ۱۵۸۹ با آن آو دانمارک (۱۵۷۴ـ۱۶۱۹) ازدواج کرد. جیمز اول، که در انگلستان جانشین الیزابت اول شده بود، با حمایت از نظریۀ کلیسای اعلا، پیوریتن‌ها (پاک‌دینان)، و با تأکید بر حقوق الهیِ پادشاه پارلمان را با خود بیگانه کرد. به‌علاوه، حمایت او از افراد مورد علاقه‌اش همچون باکینگام و پشتیبانی‌اش از اتحاد با اسپانیا نفرت مردم را برانگیخت. پس از جیمز اول، پسرش چارلز اول پادشاه شد. جیمز، در مقام پادشاه اسکاتلند، قدرت نجبا و اشراف را محدود کرد، اما در کاهش قدرت کلیسای اسکاتلند (کرک) توفیق چندانی به‌دست نیاورد. جیمز اول پس از به‌دست‌آوردن تاج و تخت انگلستان درپی مرگ الیزابت اول، بیشتر به رهنمودهای رابرت سسیل، ارلِ سالزبری، عمل می‌کرد، اما پس از مرگ سسیل از قید همۀ محدودیت‌ها آزاد شد. سیاست جیمز اول در عرصۀ مذهب تأکید بر قدرت فائقۀ پادشاه و سرکوب هم‌زمان پیوریتن‌ها (پاک‌دینان) و کاتولیک‌هایی بود که با او مخالف بودند. به دستور او ترجمۀ مُجازی از انجیل به زبان انگلیسی در ۱۶۱۱ انتشار یافت. جیمز توطئۀ گای فوکس برای منفجر‌کردن پارلمان در ۱۶۰۵ را خنثی کرد. عقیم‌گذاشتن این توطئه، که به توطئۀ باروت شهرت داشت، و موضع‌گیری ضد کاتولیک جیمز برای مدت کوتاهی محبوبیت او را افزایش داد، اما این محبوبیت دیری نپایید. در دوران سلطنت جیمز اول، زایران پیوریتن (یا پدران آواره) برای فرار از سرکوب و آزار از انگلستان به امریکا رفتند.

---