مکدونالد، جان الگزاندر (۱۸۱۵ـ۱۸۹۱)
مَکْدونالد، جان اَلِگْزانْدِر (۱۸۱۵ـ۱۸۹۱)(Macdonald, John Alexander)
سیاستمدار محافظه‌کار و نخست‌وزیر کانادا (۱۸۶۷ـ۱۸۷۳ و ۱۸۷۸ـ۱۸۹۱). وی زادۀ گلاسگوی اسکاتلند بود، اما در کودکی همراه با خانواده‌اش به اونتاریو[۱] مهاجرت کرد. در ۱۸۵۷ نخست‌وزیر کانادای علیا[۲] شد. در جنبش تشکیل فدراسیون سهمی بارز ایفا کرد و در ۱۸۶۷ اولین نخست‌وزیر کانــادا شــد. در ۱۸۷۳ از نخست‌وزیری بازماند، اما در ۱۸۷۸ دوباره به این مقام رسید و تا آخر عمر آن را حفظ کرد. در ۱۸۶۷ عنوان سِر گرفت. در ۱۸۳۶ به عضویت در کانون وکلا فراخوانده شد و در ۱۸۴۶ مشاور حقوقی ملکۀ انگلستان[۳] شد. از ۱۸۴۴ تا ۱۸۷۸ نمایندۀ کینگستون[۴] در مجمع قانون‌گذاری غرب کانادا (اونتاریو) و از ۱۸۶۷ تا آخر عمر نیز نمایندۀ کینگستون در پارلمان فدرال بود. در ۱۸۵۴ دادستان کل[۵] دولت ائتلافی شد. دولتش در ۱۸۷۳ در ماجرایی معروف به «رسوایی پسیفیک[۶]» سقوط کرد، چون مشخص شد که اعضای آن بودجۀ تبلیغات خود را از یک صاحب‌امتیاز راه‌آهن دریافت کرده‌اند.