ولاسکو ایبارا، خوزه ماریا (۱۸۹۳ـ۱۹۷۹)
وِلاسْکو ایبارا، خوزه ماریا (۱۸۹۳ـ۱۹۷۹)(Velasco Ibarra, Jose Maria)
دولتمرد اکوادوری. در دوران پس از جنگ جهانی دوم بر حیات سیاسی اکوادور حاکم بود، و پنج‌بار (۱۹۳۴ـ۱۹۳۵؛ ۱۹۴۴ـ۱۹۴۷؛ ۱۹۵۲ـ۱۹۵۶؛ ۱۹۶۰ـ۱۹۶۱؛ و ۱۹۶۸ـ۱۹۷۲) در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد، اما فقط یک‌دوره را کاملاً به‌پایان رساند. محبوب مردم اکوادور بود، اما مدیریتی آشفته داشت و غالباً به تغییرات ناگهانی در خط‌مشی یا سیاست‌های نامناسب اقتصادی، و سرکوب و حتی مداخلۀ نظامی دست می‌زد. در زندگی سیاسی‌اش دو بار به ریاست جمهوری انتخاب و سرنگون شد، تا آن‌که در ۱۹۵۲ جانشین گالو پلاسا لاسو[۱] شد. سومین و یگانه دورۀ کامل زمامداری‌اش با سانسور شدید رسانه‌ها و سرمایه‌گذاری زیربنایی در دوره‌ای از ثبات اقتصادی همراه بود. در ۱۹۶۰ تغییراتی در ساختار اجتماعی‌ـ‌اقتصادی کشور آغاز کرد، و در شیوۀ حکومتی‌اش به ایجاد جناح قدرتمند مخالف از دو حزب اصلی لیبرال‌ها و محافظه‌کاران موفق شد. به دستور شورای نظامی مجبور به استعفا شد (۱۹۶۱). درپی وخامت مشکلات اقتصادی (۱۹۶۸ـ۱۹۷۲)، دشمنی و هرج و مرج سیاسی در اکوادور بالا گرفت. ولاسکو ایبارا در دوره‌های مختلف زمامداری‌اش بسیاری از سیاست‌های موفق دولت‌های گذشته را متوقف کرد یا تغییر داد، و بسیاری از اعضای مخالف به این باور رسیدند که او با این اقدامات از رشد اقتصاد ملی جلوگیری کرد. در ژوئن ۱۹۷۰ با بروز آشوب‌ها و نارضایتی عمومی، با حمایت ارتش حکومت دیکتاتوری برقرار کرد، اما شورایی نظامی وی را سرنگون و ژنرال گیلیِرمو رودریگس لارا[۲] را جانشین او کرد.