باربه دوروییی، ژول آمده (۱۸۰۸ـ۱۸۸۹)
بارْبِه دورِوییی، ژول آمِدِه (۱۸۰۸ـ۱۸۸۹)(Barbey d’Aurevilly, Jules Amédée)
رمان‌نویس و منتقد بانفوذ فرانسوی. در ۱۸۳۷، نویسندگی در پاریس را با نوشتن برای نشریات آغاز کرد. در ۱۸۶۸ منتقد ادبی نشریۀ قانون اساسی[۱]، در مقام جانشین شارل اوگوستَن دو سَنْت بوو[۲]، شد. از آن پس اعتبارش افزایش یافت و به «ژاندارم ادبیات[۳]» مشهور شد. هرچند اغلب مستبد، تند و در انتقاد، به‌ویژه از امیل زولا[۴] و مکتب طبیعت‌گرایی، به‌شدت عیب‌جو بود، درستی بسیاری از نظریاتش با گذشت زمان ثابت شده است. خیلی زود بر اهمیت دستاوردهای اونوره دو بالزاک[۵]، استندال[۶]، و شارل بودلر[۷] واقف شد. بیشتر رمان‌های خود باربه داستان‌های وحشت زایند که در آن‌ها عشق بیمارگونه با تبهکاری غیرعادی درهم می‌آمیزد. دو رمان بهتر او عبارت‌اند از شوالیه دِتوش[۸] (۱۸۶۴)، دربارۀ شورش شوآن‌ها[۹] (گروه‌های قانون‌شکن نورمان[۱۰]) برضد جمهوری فرانسه، و کشیش متأهل[۱۱] (۱۸۶۵). شیطان‌صفتان[۱۲](۱۸۷۴) نیز مجموعۀ شش داستان اوست که اغلب آن را شاهکارش می‌دانند.