براون، کارل (۱۸۵۰ـ۱۹۱۸)
براون، کارل (۱۸۵۰ـ۱۹۱۸)(Braun, Karl)
| کارل براون Karl Braun | |
|---|---|
| زادروز |
هسه ۱۸۵۰ م |
| درگذشت | ۱۹۱۸ م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | کشف یکسوسازی بلوری، اختراع نوسان نما یا اسیلوسکوپ، جایزه نوبل فیزیک (مشترکا) |
فیزیک‌دان آلمانی. به‌سبب فعالیت‌هایش در زمینۀ تلگراف بی‌سیم، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۰۹ دست یافت. این جایزه را او و گولیِلمو مارکونی[۱] مشترکاً دریافت کردند. براون یکسوسازی بلوری[۲] را، که در رادیوهای اولیه به‌کار می‌رفت، کشف، و دستگاه نوسان‌نما[۳] یا اُسیلوسکوپ را اختراع کرد (۱۸۹۵). در فولدا[۴]، واقع در هسه[۵]، زاده شد و در ماربورگ[۶] و برلین درس خواند. در برخی از دانشگاه‌های آلمان سمت دانشگاهی داشت. در مقام استاد دانشگاه، و از ۱۸۹۵ به‌بعد، در مقام مدیر مؤسسۀ فیزیک در استراسبورگ به کار پرداخت. او ضمن تلاش برای افزودن به برد[۷] فرستنده‌های رادیویی و رساندن این برد به بیش از ۱۵ کیلومتر، دستگاهی طراحی کرد که در آن توان گسیل‌شده از فرستنده به‌صورت مغناطیسی و با استفاده از القایش الکترومغناطیسی[۸] با مدار آنتن[۹] جفت می‌شد. او این اختراع را در ۱۸۹۹ به ثبت رساند و اصل جفت‌شدگی مغناطیسی[۱۰] از آن زمان به‌بعد، در همۀ دستگاه‌های فرستندۀ مشابه به کار گرفته شده است. براون مدتی بعد، آنتن جهت‌دار[۱۱] را ساخت. در ۱۸۷۴، کشف کرد که سولفید بعضی از فلزهای معدنی برق را فقط در یک جهت از خود عبور می‌دهند. این مواد را بعدها در گیرنده‌های بلوری رادیو به کار گرفتند و چندی بعد، مدارهای لامپی[۱۲]جای آن‌ها را گرفتند. نوسان‌نمای براون دراصل نوعی تغییر در لامپ پرتو کاتُدی[۱۳] بود. این دستگاه سنجش‌افزاری آزمایشگاهی برای جریان‌های متناوب پُربسامد بود و نمونۀ اولیۀ دستگاه تلویزیون و لامپ نمایشگر رادار محسوب می‌شود.