کر، جان (۱۸۲۴ـ۱۹۰۷)
کِر، جان (۱۸۲۴ـ۱۹۰۷)(Kerr, John)
فیزیک‌دان اسکاتلندی و کاشف اثر کِر[۱]. اثر کِر پدیده‌ای است که در آن، برقراری میدان الکتریکی در بعضی محیط‌ها منجر به ظهور شکست دوگانه[۲] در آن‌ها می‌شود. کِر در آردروسان[۳] ایرشر[۴] زاده شد و در دانشگاه گلاسگو درس خواند. از ۱۸۵۷ تا ۱۹۰۱، در کالج تربیت معلم «فری چِرچ[۵]» در گلاسگو استادیار ریاضی بود و آزمایشگاه کوچکی هم در آن‌جا دایر کرد. در ۱۸۷۵، روشن ساخت که در شیشه و مواد عایق دیگر، تحت تأثیر میدان الکتریکی شدید، خاصیت شکست دوگانه ظاهر می‌شود و به این نتیجه رسید که وقتی زاویۀ بین میدان الکتریکی و صفحۀ قطبش ۴۵ درجه باشد، اثر کِر به حداکثر می‌رسد و هنگامی‌که زاویه برابر صفر یا ۹۰ درجه باشد، این اثر ناپدید می‌شود. کِر این آزمایش را با مواد دیگر هم تکرار کرد و سلول‌هایی ساخت که در آن‌ها مایعاتی مانند دی‌سولفید کربن و روغن پارافین را بررسی می‌کرد. او نشان داد که میزان این اثر، که نام دقیق آن اثر الکترو ـ اُپتیکی کِر[۶] است، بهصورت کمّی متناسب با مجذور شدت میدان الکتریکی است. در ۱۸۷۶، پدیده‌ای را به نمایش گذاشت که امروزه به اثر مغناطو ـ اُپتیکی کِر[۷] معروف است. در این نمایش، باریکه‌ای از نور قطبیدۀ تخت را از قطب صیقلی آهنربایی الکتریکی بازتاب داد. وقتی‌که کلید آهن‌ربا در حالت وصل قرار می‌گرفت، قطبیدگی باریکه بهصورت بیضی درمی‌آمد. این اثر به موقعیت سطح بازتابنده نسبت به جهت مغناطش، و به صفحۀ تابش نور بستگی دارد.