کرک وود، دانیل (۱۸۱۴ـ۱۸۹۵)
کِرْک‌وود، دانیِل (۱۸۱۴ـ۱۸۹۵)(Kirkwood, Daniel)
اخترشناس امریکایی. شکاف‌های کرک‌وود[۱] یا مناطق خالی از سیارک[۲] را در منظومۀ خورشیدی[۳] شناسایی، و آن‌ها را توضیح داد. با استفاده از همان نظریه، توزیع نایکنواخت ذرات در سامانۀ حلقوی زحل[۴] را نیز روشن ساخت. در هارتفورد کاونتی[۵] مریلند[۶] زاده، و معلم شد. در ۱۸۵۱ استاد ریاضی دانشگاه دلاوِر[۷]، و چندی بعد استاد دانشگاه ایندیانا و کالج جفرسون[۸] پنسیلوانیا شد. از ۱۸۹۱ در دانشگاه استنفورد[۹] کالیفرنیا[۱۰] تدریس می‌کرد. نخستین‌بار در ۱۸۵۷ متوجه سه ناحیۀ کاملاً خالی از سیارک در منطقۀ خرده‌سیاره‌ها[۱۱] شد. این نواحی در فاصله‌های ۲.۵ ، ۲.۹۵ و ۳.۳ واحد اخترشناختی[۱۲] از خورشید قرار داشتند. در ۱۸۶۶ اعلام کرد که این شکاف‌ها براثر اختلال‌های ناشی از سیارۀ مشتری[۱۳] پدپد آمده‌اند. تأثیر جرم مشتری می‌تواند هر سیارکی را که به یکی از مناطق خالی از سیارک وارد شود به مداری دیگر براند و درنتیجه، به‌سرعت از منطقه خارج سازد. همچنین، تحقیقاتی در زمینۀ دنباله‌دار[۱۴]ها و شهاب‌سنگ‌ها[۱۵] صورت داد. او کار اخترشناس فرانسوی، پیِر لاپلاس[۱۶]، در زمینۀ تحول منظومۀ خورشیدی را به کل نقد کرد و دربارۀ خانوادۀ سیارک‌ها[۱۷] بررسی‌هایی مقدماتی انجام داد.