کلاپروت، مارتین (۱۷۴۲ـ۱۸۱۷)
کِلاپْروت، مارتین (۱۷۴۲ـ۱۸۱۷)(Klaproth, Martin)
شیمی‌دان آلمانی. در ۱۷۸۹، برای نخستین‌بار عناصر اورانیوم[۱] و زیرکونیوم[۲] را شناسایی کرد و دومین کسی بود که تیتانیوم[۳]، کروم[۴]، و سدیم[۵] را جداسازی کرد. از پیشگامان شیمی تجزیه[۶] بود. در ورنیگرود[۷]، واقع در ساکس[۸]، زاده شد. در ۱۶سالگی، شاگرد داروسازی بود و در ۱۷۷۱ مدیر داروخانه‌ای در برلین شد. از ۱۷۹۲، در مدرسۀ آرتیلری[۹] برلین تدریس می‌کرد و در ۱۸۱۰، که دانشگاه برلین تأسیس شد، اولین استاد شیمی آن‌جا شد. منواکسید استرانسیوم[۱۰](استرونسیا[۱۱]) را از باریت[۱۲] (اکسید باریوم[۱۳]) جداسازی کرد. در ۱۷۹۵، تیتانیوم را کشف و نام‌گذاری کرد. در ۱۷۹۷، کروم را مستقل از شیمی‌دان فرانسوی، لوئی ووکلن[۱۴]، جداسازی کرد، ولی این کشف را به‌سبب اولویت در کشف تلوریوم[۱۵]، به فرانتس مولر[۱۶] (۱۷۴۰ـ۱۸۲۵) نسبت دادند. کلاپروت تلوریوم را در ۱۷۹۸ استخراج و نام‌گذاری کرده بود. در ۱۸۰۳، کلاپروت اکسید سریم را شناسایی و وجود سریم را تأیید کرد. سریم را شیمی‌دان سوئدی، یان برسیلیوس، با همان روش کشف کرد. کلاپروت کانی‌های کمیاب را نیز بررسی می‌کرد.